Türkiye Barolar Birliği Dergisi 148.Sayı

253 TBB Dergisi 2020 (148) Gülşah Sinem AYDIN kisi vermiş, ancak inanılan kişi malı üçüncü bir kişiye devretmişse, bu davranış temsil olunanın menfaatine aykırı bir davranıştır. Öğretide menfaate aykırı davranışın, temsil olunanın objektif menfaatine aykırı davranılması 79 veya sübjektif olarak temsil yetkisini vermekteki amacına aykırı bir işlemin yapılması 80 şeklinde gerçekleşe- bileceği belirtilmektedir. Kanımızca da temsil olunanın gerek sübjektif gerekse objektif açıdan menfaatlerine aykırılık temsil yetkisinin kötü- ye kullanılmasına yol açabilir. Temsil yetkisinin kötüye kullanılması halinde, temsil olunanın aleyhine bir temsil yetkisi kullanımı söz ko- nusu olup, bunun öznellik taşıması da mümkündür. Temsil yetkisinin kötüye kullanılması bakımından menfaate ay- kırı davranış zorunlu bir unsur olmakla birlikte, kötüye kullanmanın varlığını ispat noktasında bir yan unsur olarak menfaate aykırı dav- ranışın açık olduğunun da ortaya konması beklenmektedir. 81 Bu kap- samda önemli bir aykırılık varsa, temsil olunanın menfaatine açıkça aykırı davranıldığı kabul edilmektedir. 82 Temsil olunanın menfaatine aykırı davranılan durumların neler olduğu konusunda önceden kesin kıstaslar koymak güçtür. Bu husus- ta her somut olayın özelliği dikkate alınmalıdır. 83 Örnek olarak satış malın borsa değeri üzerinden yapılırsa, temsil olunanın menfaatine aykırılıktan söz edilemeyeceği düşünülebilir. Ancak fiyatın ve sözleş- menin ana hatlarının temsil olunan tarafından belirlenmiş olduğu bir durumda dahi, temsilci sözleşmeye koyduğu olağandışı hükümlerle kendi menfaatini gözeterek, işlem dengesini temsil olunan aleyhine 79 Zäch/Künzle, Art. 38, N. 19; Schramm, § 164, N. 113; Schilken, § 167, N. 94; Başpı- nar, s. 204; Özkaya, s. 1232; İnceoğlu, s. 338; Objektif bir değerlendirme neticesin- de yetkinin kötüye kullanılmasının yeterli olduğuna ilişkin bkz. Antalya, N. 2825; Antalya/Topuz, N. 1961. 80 Zäch/Künzle, Art. 38, N. 19; Schramm, § 164, N. 113; İnceoğlu, s. 338. 81 Menfaate aykırı davranışın açık olması gerektiğine ilişkin bkz. Zäch/Künzle, Art. 38, N. 20; Kocayusufpaşaoğlu, § 50, N. 4; Schramm, § 164, N. 113; Schilken, § 167, N. 97; Wolf/Neuner, § 49, N. 105; Medicus/Petersen, N. 967; Antalya, N. 2826- 2827; Antalya/Topuz, N. 1959. 82 İnceoğlu, s. 341. 83 Hakkın kötüye kullanılıp kullanılmadığı hususunun her olayın kendi şartları için- de araştırılması gerektiğine ilişkin bkz. Oğuzman/Barlas, N. 871; Her olayın o tür olaylara uygulanabilecek objektif ölçüler esas alınarak değerlendirilmesi gerektiği yönünde bkz. Antalya/Topuz, N. 1906.