Türkiye Barolar Birliği Dergisi 148.Sayı

79 TBB Dergisi 2020 (148) Nuray AŞCI AKINCI sunulan turizm hizmetlerinin maliyetlerini finanse etmek, turizm alt- yapısını geliştirmek, turistik faaliyetlerin gerçekleştirilmesi gibi amaç- larla ve ağırlıklı olarak yerel yönetim birimleri tarafından, konaklama tesislerinin verdiği hizmetler üzerinden alınan vergi, en kapsamlı kav- ramla “turizm vergisi ” olarak tanımlanabilir. Dünya Turizm Örgütü (UNWTO), turizm vergilerini, özellikle turistler ve turizm endüstrisi için geçerli olan bir dolaylı vergi olarak tanımlamıştır. 2 Söz konusu verginin standart/tek tip bir ismi olmamakla birlikte, turizm vergisi (tourism tax), turist vergisi (tourist tax), konaklama vergisi (accomodati- on tax), ziyaretçi vergisi ( visitor tax ), şehir vergisi (city tax), kültür ver- gisi (culture tax), otel oda vergisi ( hotel room tax), yatak vergisi (bad tax) olarak da adlandırılmaktadır. Avrupa Birliği (AB) ülkeleri, Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Japonya gibi ülkelerde, bu vergiler yerleşme amacı olmayan geçici konaklamalar için ve genelde yerli/yabancı ayrımı yapılmaksızın, ko- naklama hizmeti üzerinden oransal veya maktu olarak alınmaktadır. 3 Avrupa Tur Operatörleri Birliği’nin (European Tour Operators As- sociation/ETOA) verilerine göre, Avrupa Birliği’ne üye olan ülkelerin 19’unda, turizm vergisi 4 farklı isimlerle ve her ülke özelinde farklı şe- kilde uygulanmaktadır. Danimarka, İsveç, Finlandiya, Estonya, İrlan- da, Güney Kıbrıs, Letonya ve Lüksemburg’da ise bu vergi alınmamak- tadır. AB üyesi ülkelerde konaklama vergisinin yasal dayanağı, KDV uygulamasında da değişikliklerin (282/2011) yer aldığı 2006/112/EC sayılı Konsey Direktifi’dir. 5 2 OECD Tourism Trends and Policies 2014, OECD Publishing, s. 76, http://dx.doi . org/10.1787/tour-2014-en 3 Burçin Bozdoğanoğlu, “Konaklama Vergisi Uygulaması ve Türkiye’de Uygula- nabilirliği”, Maliye Dergisi , Sayı: 164, Ocak-Haziran 2013, s. 132; Ahmet Güler, “Roma ve Venedik Özelinde İtalya’da Turist Vergisi ve Türkiye’de Uygulanma- sı”, PJESS, Vol: 4, No: 1, 2017, s. 19. 4 European Tourism Association, “ETOA’s 2019 review of European tourism taxes calls for destinations to recognise the value of the visitor economy and risk to competitiveness”, (12 September, 2019), https://www.etoa.org/etoa-review-tou- rism-taxes/ (Erişim T. 26.01.2020). 5 Council Directive 2006/112/EC of 28 November 2006, söz konusu Direktif’te de- ğişiklik yapan Direktirf için bkz. Council Directive (EU) 2019/475 of 18 February 2019, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=celex:32019L0475; (Erişim T. 22.02.2020); Bozdoğanoğlu, , s. 132.