Türkiye Barolar Birliği Dergisi 149.Sayı

262 1/95 Sayılı Ortaklık Konseyi Kararı Türk Hukukunda Etki Doğurur Mu: Mallarin... olmakla birlikte Türkiye’nin (o dönemki hükümetin) tezi, “[1/95 sayılı OKK’nın] alındığı tarihte tamamlanmış bir karar olarak doğduğu ve uygulanması için bir başka işlemin yapılmasına gerek olmadığı”dır. 37 Konuyla ilgili iki ön tespit yapılabilir. Birincisi, yukarıda da be- lirtildiği gibi, 1982 Anayasası ve özellikle 90. maddesi, OKK’lar gibi bir uluslararası anlaşma ile kurulmuş organın kararları hakkında bir düzenleme içermemektedir ve üst mahkemeler de –tespit edilebildiği kadarıyla– 90. maddedeki “andlaşma” gibi kavramları henüz tanımla- mamıştır. İkincisi, 90. madde, OKK’ların Türk hukukunun bir parçası haline nasıl geleceği ile ilgili olarak, yukarıdaki doktrin alıntılarının çeşitliliğinin de işaret ettiği gibi, yukarıdaki iki görüşteki gibi yoruma da imkân tanıyor gözükmektedir. 38 Bununla birlikte, buradaki esas mesele, 90. madde anlamında “andlaşma” teriminin nasıl yorumlanacağı ve/veya yasama ile yü- rütmenin dış ilişkiler hukukundaki rolleri arasındaki ilişki ile ilgili gözükmektedir. 39 Not düşmek gerekir ki “uluslararası anlaşma” teri- mine verilecek anlam, bağlama göre, değişiklik gösterebilir. Örneğin uluslararası hukukta bir kaynak olarak “uluslararası anlaşma” geniş içerikli bir tanıma sahip olabilir, ancak bir “uluslararası anlaşma” ile bağlanmak açısından birden fazla yöntem söz konusu olabilir, dolayı- sıyla bu bağlamda bir “uluslararası anlaşma” bir başka “uluslararası anlaşma”dan farklı biçimde iç hukukun parçası haline getirilebilir. Ör- neğin Türkiye’nin taraf olmadığı 40 , ancak pek çok kuralı uluslararası teamül hukuku niteliğindeki 41 Viyana Antlaşmalar Hukuku Sözleşme- si çerçevesinde “antlaşma”, “ister tek bir araç ister iki veya daha çok alakalı araç ile olsun ve hususi ismi ne olursa olsun, devletlerarasında yazılı olarak akdedilen ve uluslararası hukuka tabi olan bir uluslarara- Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, Cilt: 55, Sayı: 1–2, 1996, s. 28. 37 Toluner, dn. 29, s. 9. 38 Bu yönden, örneğin Weiler, “kimi durumlarda hukuk [birden fazla ve farklı] yo- rumlara imkân tanıyabilir” tespitinde bulunmaktadır. Joseph H H Weiler, Brexit - Apportioning the Blame (2020), s. 5. 39 Benzer bir tespit için bkz. Oder, dn. 28, s. 103–104. 40 Bkz. <https://treaties.un.org/Pages/ViewDetailsIII.aspx?src=TREATY&mtdsg_ no=XXIII-1&chapter=23&Temp=mtdsg3&clang=_en> 41 Bkz. Rona Aybay & Elif Oral, Kamusal Uluslararası Hukuk, İstanbul Bilgi Üniver- sitesi Yayınları, İstanbul, 2016, s. 51, 64; Hüseyin Pazarcı, Uluslararası Hukuk, 17. Baskı, Turhan Kitabevi, Ankara, 2018, s. 44.