Türkiye Barolar Birliği Dergisi 149.Sayı

275 TBB Dergisi 2020 (149) İlke GÖÇMEN kili vergi, Türkiye – AB arası bir sınırı geçmesi nedeniyle, yerli ya da yabancı mallara tek taraflı olarak yüklenen ve dar anlamda gümrük vergisi olmayan –miktarı ve şekli veya uygulama biçimi nasıl olursa olsun– her türlü parasal yük anlamına gelir. 101 İkincisi, 1/95 sayılı OKK’nın 50. maddesi, ABİHA’nın 110. madde- sine ilişkin içtihat hukuku ile uyumlu biçimde yorumlanacaktır. 102 İlk olarak, “benzer ürünler” bakımından birtakım yasaklar söz konusu ola- caktır. “Benzer ürün”, benzer özellikleri olan ve tüketicinin bakış açısı- na göre benzer ihtiyaçları karşılayan ürünleri ifade edecektir. 103 Benzer ürünler bakımından doğrudan ayrımcı iç vergiler mutlak olarak yasak sa- yılacaktır. 104 “Doğrudan ayrımcılık”, bir ulusal önlemin bir malın kökeni- ne odaklanarak ithal malları yerli mallara nazaran dezavantaja sokması hâlinde ortaya çıkacaktır. 105 Benzer ürünler bakımından dolaylı ayrımcı iç vergiler nesnel sebepler temelinde haklı gösterilmediği müddetçe yasak sayılacaktır. 106 “Dolaylı ayrımcılık”, bir ulusal önlemin hukuken bir ma- lın kökenine odaklanarak ithal malları yerli mallara nazaran dezavan- taja sokmasa da, fiilen yerli mallara nazaran ithal malları dezavantaja sokması hâlinde ortaya çıkacaktır. 107 İkinci olarak, “diğer ürünler” bakı- mından korumacılık yasağı söz konusu olacaktır. “Diğer ürün”, benzer ürün sayılmayan ve ithalat yapan ülkenin belirli ürünleri ile kısmi veya potansiyel olarak rekabet hâlindeki ürünleri ifade edecektir. 108 Diğer ürünler bakımından korumacı iç vergiler mutlak olarak yasak sayılacak- tır. 109 “Korumacılık”, diğer yerli ürünlerin ithal mallar karşısında bir tür “dolaylı mali korumacılık”tan yararlanması hâlinde ortaya çıkacaktır. 110 101 Krş. Istanbul Lojistik, dn. 13, para 39. 102 ABİHA’nın 110. maddesine ilişkin içtihat hukuku için bkz. Barnard, dn. 98, s. 53–70; Craig & De Búrca, dn. 98, s. 647–662; Göçmen, dn. 98, s. 147–157; Oliver & Navaro, dn. 98, s. 347–352; Weiss & Kaupa, dn. 98, s. 86–91. 103 Krş. Case 243/84 John Walker & Sons Ltd v Ministeriet for Skatter og Afgifter [1986] ECR 875, para 11. 104 Krş. Case 148/77 H. Hansen jun. & O. C. Balle GmbH & Co. v Hauptzollamt de Flensburg [1978] ECR 1787, para 17. 105 Örnek olarak krş. Ibid. 106 Krş. Case 140/79 Chemial Farmaceutici SpA v DAF SpA [1981] ECR 1, para 14. 107 Örnek olarak krş. Case C-221/06 Stadtgemeinde Frohnleiten and Gemeindebetri- ebe Frohnleiten GmbH v Bundesminister für Land- und Forstwirtschaft, Umwelt und Wasserwirtschaft [2007] ECR I-9643, para 47 (ve öncesi). 108 Krş. Case 170/78 Commission of the European Communities v United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland [1983] ECR 2265, para 7. 109 Krş. Case 184/85 Commission of the European Communities v Italian Republic [1987] ECR 2013, paras 13, 15. 110 Krş. Barnard, dn. 98, s. 62.