Türkiye Barolar Birliği Dergisi 150.Sayı

132 Türkiye’de Kürtajın Etik Açıdan İncelenmesi nin kullanılıp diğerlerinin yok edilmesi nedeniyle karşı çıkmaktayken, Türkiye’de kendisini cenin hakları savunucusu olarak tanımlayan çev- reler bu konuya değinmemiştir ve mevcut otoriteler tüp bebek hizme- tine verdiği desteği gururla anlatmaya devam etmiştir. 21 Görüldüğü üzere devletin nüfus koruma veya artırma politikala- rı, kadınların -hangi koşullara maruz kalmış olurlarsa olsunlar- vücut özgürlüklerinden daha önce gelmekte ve bu nedenden dolayı kürtajı yasaklama girişiminde bulunulmaya çalışıldığı söylenebilir. Devletin genç nüfusu artırmasının isteği ve sonucu olarak, kadınlar birer çocuk doğurma makineleri olarak düşünülmekte ve yukarıda bahsettiğimiz üzere, cinsel saldırıya maruz kalmış kadının bile cenini doğurmak zo- runda olduğu bir dünyaya sürüklemektedir. Hal böyle olunca devletin bireylere neyin iyi neyin kötü olduğunu gösterdiği ve kötü şeyleri ya- sakladığı bir “baba” tavrı sergileyen paternal 22 bir sistem uygulamaya çalıştığı bu tarz durumlarda, bireylerin salt özgürlüğü de baba rolü oynayan ve ahlaki önerilerde bulunan devlet tarafından kısıtlanmak- tadır. Olaya meşruiyet açısından yaklaşılacak olunursa, şöyle ki, nere- de toplum varsa orada hukuk vardır ve devlet vardır. Bireyler devleti oluşturur. Yasaları oluşturan kişilerde tıpkı herkes gibi bir insan top- luluğundan ibarettir. Hal böyle olunca bazı yasalar -kürtaj örneğinde olduğu gibi- metafiziksel, etik ve ahlaksal çıkarımlar dahilinde oluştu- rulmaktadır. Bu da yasa koyucu kişilerin yetiştirildiği ahlaki görüşler ve etik anlayışların yasa yapılarak diğer bireylere- dayatılması sonucu oluştuğu anlamına gelmektedir. Hele ki zaten etik ve ahlak konusunda insanlar yeterince bireysel anlamda özgür değilken, bir de kürtaj meselesinde yasa koyucuların çoğunun erkek olduğu gerçeğini düşündüğümüzde ve kürtajı yasak- lamanın “devletin refahı” adına yani nüfus politikasını artırma veya 21 İçten Keskin, Amerika ve Türkiye’de Kürtaj Politikaları ve FeminizmÜzerine Kar- şılaştırmalı Bir Analiz, Temmuz 2014, s.64. 22 Bir yönetim ilişkisi ve beşerî münasebet türü. Yönetim ilişkisi olarak devletin (veya yöneten gücün) bir toplumun veya bir milletin ihtiyaçlarını bir babanın ço- cuklarının ihtiyaçlarını karşılaması gibi karşılaması veya o milletin hayatını baba- nın çocuklarının hayatını düzenleyişi gibi düzenlemesi iddia ve girişimi. Bu terim aynı zamanda halkı (veya diğer insanları) çocuklar gibi bir dış otorite ihtiyacı için- de bulunan, aciz ve kendine yetersiz gören tavra işaret etmek için de kullanılır.