Türkiye Barolar Birliği Dergisi 150.Sayı

143 TBB Dergisi 2020 (150) Berat ÇAMLICA landırılabilmektedir. 21 Söz konusu eş kavramının resmi nikah bağla- mında ele alındığı açıktır. 22 Eşler arasında ayrılık kararı verilmiş olsa dahi evlilik birliği devam ettiğinden eş statüsü korunduğu için söz ko- nusu organ veya sair cisim sokulması halinde diğer eşin şikayetinin olup olmadığının araştırılması gerekmektedir. Yokluk hali hariç batıl evliliklerin mahkeme kararına kadar geçerli olacağı açık olduğundan bu tür batıl evliliklerde işlenen bu suçun cezalandırılması için diğer eşin şikâyeti aranacaktır. Ancak yokluk halinde söz konusu evlilik hukuk düzeninde var olmadığından bu tür eylemin gerçekleştirilme- si halinde şikâyetin varlığı aranmayacak, suç resen soruşturulacak ve kovuşturulacaktır. Yine aynı şekilde fiili birliktelik, imam nikahı, part- nerlik gibi durumlarda söz konusu eylemin gerçekleştirilmesi halinde de şikâyetin varlığı aranmayıp resen soruşturma ve kovuşturma yürü- tülecektir. 23 24 Kötü muamele suçunu bu bakımdan ayrı bir yere koymak ge- rekmektedir. TCK’nın 232. maddesinde “ aynı konutta birlikte yaşadığı kişilerden birine karşı ....... ” ifadesi kullanılmıştır. Nitekim madde dü- zenlemesine göre, suçun objektif koşulunun sanık ile mağdurun bir arada yaşamasının şart olduğu, bu kapsamda TMK’da bahsedilen aile kavramının suçun oluşabilmesi için zorunlu olmadığı anlaşılmakta- dır. 25 Ancak doktrindeki diğer görüşe göre, 26 TMK’da bahsedilen aile kavramının geniş aile ve dar aile olmak üzere ikiye ayrıldığı, kanun koyucunun suç açısından amacının aile yanında “ev düzeni kurumu- 21 Handan Yokuş Sevük, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, 2. Baskı, Ankara 2019, s.119. 22 Ali Parlar, Muzaffer Hatipoğlu, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu Yorumu, Ankara 2007, C. I, s. 824, Durmuş Tezcan, Mustafa Ruhan Erdem, R. Murat Önok, Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku, 15. Baskı, Ankara 2017, s.375. 23 Detaylı açıklama için, Ardıç, s. 45-54. 24 Dini nikah veya karı-koca gibi birlikte yaşamın da eş olarak kabul edilmesi görüşü için bakınız Mahmut Koca, İlhan Üzülmez, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, 4. Baskı, Ankara 2017, s.284. 25 Nihal Çavuş, Türk Ceza Kanunu’nda Kötü Muamele Suçları, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul 2015, s.71-72. (Yüksek Öğretim Kurulu Başkanlığı Ulusal Tez Merkezi Erişim Tarihi: 29.11.2019) 26 “Aynı konutta birlikte yaşayanlardan anlaşılması gereken, kan ya da kayın hısımlığı veya sözleşme veya koruma, gözetme (velayet, vesayet) ilişkisi sebebiyle birlikte ev başkanının otoritesine tabi olarak yaşamayı kabul eden ve topluluk üyesini ev başkanının otoritesine tabi tutmayı mümkün kılacak süreklilik arz eden birden fazla kişinin bir arada yaşadığı topluluklardır”. Ayşe Nuhoğlu, Aile Düzenine Karşı Suçlar, 1. Baskı, İstanbul 2009, s. 102-104.