Türkiye Barolar Birliği Dergisi 150.Sayı

146 İstanbul Sözleşmesi ve Yargısal İçtihatlar Açısından Eş Kavramının Değerlendirilmesi İkinci belirtilmesi gereken husus ise sözleşmenin 55. maddesi ge- reğince taraf devletlerin sözleşmede sayılan 35. (fiziksel şiddet), 36. (cinsel saldırı dahil cinsel şiddet), 37. (zorla evlilik) , 38. (kadın sün- neti) ve 39. (zorla kürtaj ve zorla kısırlaştırma) maddeleri uyarınca belirlenen suçların soruşturmalarının veya kovuşturmalarının; suçun mağdur tarafından bildirilmesi veya şikayette bulunulmasına bağlı ol- mamasını ve mağdur şikayetini veya ifadesini geri alsa bile kovuştur- manın devam etmesini sağlamakla yükümlü olduğunun belirtildiği, bu kapsamda TCK’nın 102/2. maddesi gereğince vücuda organ veya sair cisim sokmak suretiyle eşe karşı işlenen cinsel saldırı eyleminin yalnızca eşin şikayeti halinde cezalandırılabileceği de göz önüne alın- dığında, söz konusu maddenin sözleşmeye aykırılık teşkil ettiği görül- mektedir. 38 Sözleşme’nin 3/b maddesi gereğince aile içi şiddetin tanımı yapı- lırken ekonomik şiddet kavramının da tanım içinde yer aldığı, İstan- bul Sözleşmesi’nin ekonomik şiddet dahil olmak üzere şiddetin bütün türlerini yasakladığı göz önüne alındığında TCK’nın 245/4-a madde- sinde bahsedilen haklarında ayrılık kararı verilmemiş eşlerin birbirine karşı bu fiili gerçekleştirmeleri halinde sözleşme gereğince ekonomik şiddet sınırları içerisinde kaldığı ve yine sözleşme gereğince şikayet aranmaksızın bu suçun soruşturulması ve kovuşturulması gerektiği anlaşılmaktadır. IV. İstanbul Sözleşmesi Kapsamında “Eş” Kavramına Yargının Bakışı Burada biri Kanun Yararına Bozma kararı, diğeri de Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararı olmak üzere iki farklı yargı kararına değinilecektir. 1.Yargıtay 4. Ceza Dairesi’nin Kanun Yararına Bozma talebine ilişkin kararı; 39 Sanığın evi terk eden eşine karşı TCK’nın 106/1-1. cümlesindeki tehdit suçunun değerlendirilmesinde, ilk derecemahkemesi tarafından İstanbul Sözleşmesi’nin 48/1. maddesi gereğince, aile içi şiddet suçla- 38 Cankurt. 39 KYB Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2018/7937 Esas – 2019/450 Karar (UYAP Bilişim Sistemi, Erişim Tarihi: 28.11.2019)