Türkiye Barolar Birliği Dergisi 150.Sayı

210 İş Kazasından Doğan Taksirle Yaralama Suçunda Asıl İşverenin Cezai Sorumluluğu ye yöneliktir. Taksirli suçlarda ise irade sadece harekete yönelik olup neticeye yönelik değildir. Taksirde netice istenmemektedir. 51 Neticeli suçların taksirle işlenebileceği, sırf hareket veya sırf ihmal suçlarının taksirle işlenemeyeceği savunulmaktadır. Bu düşünceye göre, suç tanımında yer verilen somut tehlikenin de netice kavramına dahil olduğuna işaret edilmektedir. 52 İcrai olarak gerçekleştirilen neti- ce taksirli icrai suç olarak kabul edilirken, ihmali olarak gerçekleştiri- len netice taksirli ihmali suç olarak kabul edilmiştir. 53 D) DİKKAT VE ÖZEN YÜKÜMLÜLÜĞÜNÜN YERİNE GETİRİLMEMESİ Taksirle gerçekleşen davranışın haksızlık unsurunu dikkat ve özen yükümlülüğünün (objektif özen yükümlülüğü) ihlali oluşturmaktadır. Taksirli suçlarda bulunan dikkat ve özen yükümlülüğünün belli bir hukuki değerle ilgili olması gerekmektedir. 54 Dikkat ve özen yükümlülüğünün kaynağı konu bakımından önem arz etmektedir. Türk Ceza Kanunu’nda dikkat ve özen yüküm- lülüğünün kaynağının açıklanmadığı görülmektedir. Dikkat ve özen yükümlülüğünün kaynağını, resmi makamlar tarafından öngörülmüş yazılı kurallar oluşturabileceği gibi özel kişiler tarafından öngörül- müş yazılı kurallar da oluşturabilir. 55 Ortak deneyimlerin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık da taksiri doğurabilir. 56 Kişi bu kurallara uyarak özen yükümlülüğünü yerine getirmiş olmasına rağmen ceza hukuku açısından istenmeyen bir neticeye sebebiyet ver- miş ise taksirli hareket etmiş sayılmayacaktır. 57 Ayrıca, failin kanunda gösterilen ve talep edilmiş olan davranışa uygun davranmış olsa bile “objektif özen yükümlülüğüne” aykırı davranmış olabileceği, tersi durumda ise yani “özel hukuk sorumluluğunu” düzenleyen kuralın ihlali halinde, taksirli bir fiilin işlenmiş olabileceğine karine teşkil et- 51 Hakeri, s. 252. 52 Zafer, s. 267. 53 Zafer, s. 267. 54 Özgenç, s. 246-247. 55 Elvan Keçelioğlu, Taksirli Suçun Dogmatiği, Turhan, Ankara, 2015, s. 78. 56 Kayıhan İçel, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Beta, Yenilenmiş Bası, İstanbul, 2016, s. 445. 57 Bernd Heınrıch, Ceza Hukuku Genel Kısım-II, Editör: Yener Ünver, Adalet, Anka- ra, 2015, s. 102.