Türkiye Barolar Birliği Dergisi 150.Sayı

217 TBB Dergisi 2020 (150) Asım KAYA işverenin işçileri kazaya uğramışsa bundan asıl işveren de alt işverenle birlikte sorumlu olacaktır. 84 b. Asıl İşveren Bakımından Yükümlülüklerin Önemi: Asıl işveren ve alt işveren işçisi bazen aynı ortamda çalışabilir. Alt işveren işçisi asıl işveren işçisinin, asıl işveren işçisi ise alt işveren iş- çisinin yaratmış olduğu bir risk neticesinde yaralanmış olabilir. Örne- ğin, torna atölyesinde temizlik yapmakta olan bir alt işveren işçisinin kayganlaştırdığı zeminde kayan asıl işveren işçisi, alt işveren sebebiy- le zarar görebilir. Tersi bir durumda asıl işveren işçisinin kullandığı tornadan fırlayan bir parça alt işveren işçisinin gözüne gelebilir. 85 İş kazası sonucu meydana gelen yaralanmada asıl işveren bakımından, iş kazasına burada belirtilen yükümlülüklerden hangisinin veya han- gilerinin neden olduğunu öncelikli olarak belirlemek, daha sonra bu yükümlülüğün kim tarafından yerine getirilmesi gerektiğini tespit etmek, yani ceza hukuku anlamında kusurlu kimse onu belirlemek önem arz etmektedir. Yapılan değerlendirmede asıl işveren açısından ceza hukuku bakımından bir sorumluluğa gidilebilmesi için her şartta nedensellik bağının kesilip kesilmediği ayrıca önem arz etmektedir. Eğer asıl işverenin sorumluluğu bulunmasına rağmen meydana gelen neticede nedensellik bağı kesilmiş ise ceza hukuku bakımından bir so- rumluluk meydana gelmeyecektir. E) NETİCENİN ÖNGÖRÜLEBİLİR OLMASI Öngörülebilir bir neticenin öngörülmemesi halinde bu durum toplum tarafından kınanma sebebidir. 86 Eğer öngörebilme imkânsız ise bu durumda taksirden söz edilemeyecektir. Her türlü öngörebilme yeteneğinin dışında ve kimse tarafından öngörülemeyecek durumda bulunan netice halinde taksirden değil kaza ve tesadüften söz edilir. 87 dogus.edu.tr/mvt/pdf.php, e.t. 25/05/2020. Aynı yönde görüş için bkz. Baycık, s. 238-239. 84 Halil Yılmaz/Hüsnü Turanlı, “Asıl İşveren-Alt İşveren Ayrımı ve İş Kazasından Doğan Sorumluluk”, Terazi Hukuk Dergisi , S. 61, Ankara, 2011, s. 17. 85 Levent Akın, Levent, İş Sağlığı Güvenliği ve Alt İşverenlik, Yetkin, B. 2, Ankara, 2013, s. 221. 86 Centel/Zafer/Çakmut, Türk Ceza Hukukuna Giriş, s. 375. 87 Hakeri, s. 257, 259.