Türkiye Barolar Birliği Dergisi 150.Sayı

235 TBB Dergisi 2020 (150) Asım KAYA Yargıtay 12. Ceza Dairesi bir kararında, taksirle yaralama suçuyla ilgili olarak inşaatın sahibi ve asıl işveren sıfatıyla sorumluluğu bulu- nan sanığın, olay anında inşaatta gerekli olan iş güvenliği tedbirlerini alıp almadığı, dolayısıyla olayda kusurlu olup olmadığı hususunda ke- şif ve bilirkişi incelemesi yapılarak iş güvenliği konusunda uzman kişi- lerden rapor aldırılmadan ve katılanın dinlenilmesini istediği tanıklar dinlenilmeden eksik incelemeyle beraat kararı verilmesini hukuka ay- kırı bulmuştur. 149 Yargıtay’ın adı geçen dairesinin bir başka kararında 150 asıl işveren, mağdur ve alt işverenin kusurlu olup olmadıklarının tespit edilmesi gerektiği, bunun için tek kişilik bilirkişi raporunun yetersiz olduğu, iş güvenliği uzmanlarından oluşturulacak bilirkişi heyetinden rapor aldırılarak karar verilmesi gerektiğine işaret edilmiştir. Taksirle yaralama suçunda, şikâyet bir soruşturma ve kovuştur- ma şartı olarak karşımıza çıkmaktadır. Bilinçli taksir durumunda ise basit yaralama suçu dışındaki yaralamalarda soruşturma ve kovuştur- ma re’sen yapılacaktır. Şahsi cezasızlık nedenleri, şahsi bazı nedenlere bağlı olarak cezalandırmanın en baştan mümkün olmaması sonucu- nu doğuran, kanunda öngörülmüş durumlardır. 151 Taksirle yarala- ma suçunda, diğer taksirle işlenen suçlarda olduğu gibi Türk Ceza Kanunu’nun 22/6’ncı maddesinde düzenlenen şahsi cezasızlık haline ve cezada indirim uygulanabilmesine dikkat edilmelidir. Türk Ceza Kanunu’nun 22/3’üncü maddesine göre bilinçli taksir halinde cezada artırıma gidilmektedir. Taksirle yaralama suçunda, hükmolunan hapis cezası uzun sürelide olsa, bu ceza adli para cezasına çevrilebilmekte- dir. Ancak, bilinçli taksir halinde adli para cezasına çevrilebilmesi için hükmolunan cezanın kısa süreli olması gerekir. 152 Kovuşturma netice- sinde hüküm verilirken dikkat edilmesi gereken husus ise, Türk Ceza Kanunu’nun 22/6’ıncı maddesinin uygulandığı hallerde önce ceza ta- yin edilip daha sonra ceza verilmesine yer olmadığına karar verilme- meli, doğrudan ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmelidir. 153 149 Y12. CD, 16.01.2013, 2012/8191-2013/1144, uyap.adalet.gov.tr. 150 Y12. CD, 16.01.2014, 2013/5500-2014/675, https://karararama.yargitay.gov.tr/ YargitayBilgi Bankasi Istemci Web/, e.t. 22.08.2019. 151 Bernd Heinrich, Ceza Hukuku Genel Kısım-I, Edt. Yener Ünver, Adalet, Ankara, 2014, s. 412. 152 Hakeri, s. 265. 153 Hakeri, s. 274.