Türkiye Barolar Birliği Dergisi 150.Sayı

56 Türk Anayasa Mahkemesi Kararları Işığında Af Yetkisinin Kullanımı II. AF KURUMU HAKKINDA GÖRÜŞLER Af yetkisinin meşruluğu konusunda doktrinde görüş birliği yok- tur. Affın zorunlu olduğu ve olması gerektiğini savunanlar olduğu gibi aleyhinde olanlar da mevcuttur. Affın lehinde olanlara göre, ceza ka- nunları soyut ve geneldir. Bu kanunların somut olaya uygulanmasın- da kanun koyucunun öngörmediği sonuçlar doğabilir. İşte bu haksızlı- ğı tamir edebilmenin yolu af kurumudur. Ayrıca af, geçmişte yaşanan ihtilafların ve düşmanlıkların unutulması ve böylece yeni ve huzurlu bir sosyal hayatın başlaması işlevi görür. Af adli hataların düzeltilme- sinde de önemli bir fonksiyon icra eder. Kimi zaman ceza kanunlarının toplumsal hayatın gereklerine uyum sağlamada yetersiz kaldıkları bir vakıadır. Bu yetersiz kalmadan kaynaklanan adaletsizliğin giderilmesi de ancak af kurumuyla mümkün olabilmektedir. 17 Af kurumunun aleyhinde olanlar ise şu gerekçelerle affa karşı çık- maktadırlar: Öncelikle suçların işlenmesini önleyen, suçu işleyenin mutlaka ceza çekeceğine olan inançtır. Cezanın muhakkak çekilece- ğine olan inanç insanları korkutur. Velev ki verilecek ceza hafif dahi olsa. Hâlbuki af suçlularda cezasız kalma umuduna yol açar ki bu hu- sus toplumsal düzen açısından son derece sakıncalıdır. 18 Ceza zorunlu ise affedilmemeli, zorunlu değilse verilmemelidir. Şu hâlde yapılacak en iyi şey, iyi kanunlar yapmak ve affa olan ihtiyacı ortadan kaldır- maktır. Af yetkisi ise ancak zorunlu hallerde belirli sınırlamalarla kul- lanılmalıdır. Aksine davranış devletin çözülmesine ve nihayet politik toplumun dağılmasına yol açacaktır. 19 Af yetkisine karşı çıkanların ile- ri sürdüğü görüşlerden biri de suçlunun yaptığı kötülüğün kefaretini mutlaka çekmesi gerektiğidir. Af ise cezanın kefaret oluşuna manidir. 20 Ayrıca af çıkarılırken gerekli incelemeler yapılmamakta, böylece suç- lular arasında affa layık olup olmamak bakımından bir ayrıma gidile- memektedir. Bu durum ise cezadan beklenen ıslahın gerçekleşmesine a482-66547bb109be?exclude Gerekce=False&wordsOnly=False. (E.T. 04.12.2018). 17 Faruk Erem, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Seçkin Yayınevi, Ankara, 1997, s. 931-932; Artuk/Gökçen/Yenidünya, s.903. 18 Cesare Beccaria, Suçlar ve Cezalar Hakkında, (Çev. Sami Selçuk), İmge Yayınevi, Ankara, 2016, s. 218-219. 19 Elif Çağla Yıldız, Jeremy Bentham’ın Ceza Teorisi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2014, s. 124; Keyman, s.19; Erem, s. 932. 20 Keyman, s. 19; Sözüer, s.222.