Türkiye Barolar Birliği Dergisi 151.Sayı

141 TBB Dergisi 2020 (151) Murat Buğra TAHTALI Bu çalışma, uzun yıllardır çözüm bekleyen bu sorunu idare hu- kuku perspektifinden ele almayı hedeflemektedir. Bu kapsamda ça- lışmada öncelikle yüksek yargı organlarının neler olduğu ele alınarak sorunun kapsamı belirlenecek, sonrasında yüksek yargı organlarının kararlarına erişim hakkının Anayasal ve kanuni dayanağı irdelenecek, yüksek yargı organlarının, verdikleri kararların tümünün herkes için ücretsiz olarak paylaşıma açılmasını reddeden tavrının gerekçeleri araştırılacak, daha önce bahsedilen ve idari yargı önüne gelmiş talebin reddi işleminden yola çıkarak bu ret işleminin idari işlem boyutu ince- lenecek ve yüksek yargı yerlerinin bu kararı idari işlemin unsurları ba- kımından değerlendirilecektir. Tüm bu değerlendirmelerin ardından nihayet sorunun çözümüne yönelik öneriler sıralanacaktır. Anayasa’ya göre Türk Milleti adına karar veren yargı organlarının milleti ilgilendiren tüm kararlarına herkes tarafından ücretsiz erişim hakkını göz ardı eden bu uygulamanın sona ermesinde bu çalışmanın yol gösterici olması ve uygulamaya katkı sunması en büyük temennidir. II. YÜKSEK YARGI ORGANLARI VE BU ORGANLAR TARAFINDAN VERİLEN KARARLARA ERİŞİM HAKKININ MEVZUATTAKİ YERİ A. Türk Hukukunda Yüksek Yargı Organları ve Kararlarına Erişim Engeli Olan Mahkemeler Bilindiği üzere Türk yargı sisteminde yargı kolları temel anlamda; adli yargı, idari yargı, uyuşmazlık yargısı ve Anayasa yargısı olmak üzere dört temel başlıkta sıralanabilmektedir. Adli yargı ve idari yargı düzeninde ilk derece mahkemeleri ile ola- ğan kanun yolları için başvurulan Yargıtay ve Danıştay yer almakta- dır. Dolayısıyla Yargıtay ve Danıştay birer yüksek mahkemedir. Bu iki yüksek mahkemenin yanında adli yargı ve idari yargı kolları arasında- ki görev ve hüküm uyuşmazlıklarının çözümünde son kararı verecek Uyuşmazlık Mahkemesi de bir yüksek mahkemedir. Bu noktada ilk olarak 1876 Kanun-i Esasi’de “Umur-u Maliye (Ma- liye İşleri)” adı ile Anayasal güvenceye kavuşan (m. 105, 106 ve 107), 1 1 1876 Kanun-i Esasi’de “Yüksek Mahkemeler” başlığında ayrı bir bölüm yer alma-