Türkiye Barolar Birliği Dergisi 151.Sayı

159 TBB Dergisi 2020 (151) Murat Buğra TAHTALI hakkı ”, “ kişisel verilerin korunması hakkı ” gibi temel haklarla birlikte değerlendirildiğinde günümüz teknolojik imkânları da göz önünde bulundurulduğunda yüksek mahkeme kararlarının herkesin erişimi- ne açılması elzem görülmektedir. Ancak yüksek mahkeme kararları, farklı gerekçelerle ya da herhangi bir gerekçe olmadan, çeşitli boyut- larda kısıtlamalara tabi tutulmaktadır. Çalışmanın temellendirilmesi amacıyla bu engellerin hangi boyutlarda olduğu, nedenleri ve hukuki statüsünün analiz edilmesinin yerinde olacağı düşünülmektedir. III. YÜKSEK YARGI ORGANLARININ KARARLARINA ERİŞİM ENGELİNİN BOYUTLARI, NEDENLERİ VE BU ENGELİN HUKUKİ STATÜSÜ A. Yüksek Yargı Organlarının Kararlarına Erişim Engelinin Nedenleri Yüksek yargı organlarının tüm kararlarının herkes için erişime açılması konusunda, mevzuat bakımından, Resmî Gazete’de veya ilgi- li mahkemenin internet sitesinde yayımlanması zorunlu olanlar hariç, yüksek yargı organlarının somut bir adım atmadığını söylemek yanlış olmayacaktır. Bunun birçok nedeni var ise de bu yaklaşımın nedenleri konu- sunda en somut analiz, YETİM tarafından yapılmıştır. Bu analize göre yüksek yargı kararlarının tümünün herkesin erişimine açılmaması (erişim engeli) nedenleri; bilgi paylaşımındaki isteksizlikler, ekono- mik sorunlar ve personel ihtiyacı, iş yükünün çokluğu ve karar sayısı- nın fazlalığı, yeterli kanuni düzenlemenin olmayışı ve içtihat makamı olma konusunun sorgulanması 46 olarak sıralanmıştır. 47 Sayılan bu nedenlerin hemen hepsi birbiriyle bağlantılıdır. Zira yeterli kanuni düzenlemenin olmaması, başka bir ifadeyle mahkeme- leri tüm kararların herkesin erişimine açma yönünde yükümlü hale 46 Doktrinde Servet Yetim, bu sebebi, dosyaların incelenmesinde yeterli emek ve mesai harcanamadığı gibi gerekli araştırmalar da yapılamadığından yüksek mah- kemelerce verilen kararların yeterliliği tartışılır hale gelmesi nedeniyle yüksek mahkemeler vermiş oldukları kararların tamamını kamuoyuyla paylaşmayı ter- cih etmedikleri ve bu nedenle bütün kararların paylaşımı yüksek mahkeme Daire Başkanlıkları açısından risk oluşturduğu şeklinde açıklamıştır. Bilgi için bkz. Ye- tim, s. 81. 47 Yetim, 2014, s. 79 – 81.