Türkiye Barolar Birliği Dergisi 151.Sayı

162 Yüksek Yargı Organlarının Kararlarına Uygulanan Kısmi Erişim Engelinin İdare Hukuku ... tarafından yapılan idari nitelikli tüm işlemlerin idari işlem olduğu gö- rüşünü benimsemiştir. 55 Dolayısıyla yargı organları tarafından verilen “ tüm mahkeme karar- larının erişime açılması talebinin reddi ” işleminin, fonksiyonel anlamda idari bir işlem olduğunun kabulü gerekir. Çalışmanın konusu bakımından oldukça önemli olan bu kararın ayrıntılarına yer vermekte fayda vardır: Davacı taraf, Yargıtay Başkanlığı’na dilekçeyle başvurarak; Yar- gıtay tarafından verilen bütün kararların, hiçbir ayrım ve ayıklama yapılmadan, UYAP ortamında, davalı idarenin web sayfasında veya diğer elektronik yayın yöntemleri ile herkesin erişimine ücretsiz şekil- de açılması talebinde bulunmuş, bu istek ise 17.12.2007 tarihli kararla reddedilmiş, bunun üzerine davacı talebin reddedilmesi işleminin ip- tali istemiyle idari yargıda (yerel mahkemede) dava açmıştır. Yerel mahkeme, AY m. 90/5 hükmü ile iç hukukun bir parçası ha- line gelen AİHS’de düzenlenen adil yargılanma hakkına atıfta buluna- rak, mahkeme kararlarının ücretsiz olarak herkesin erişimine açılma- sının bu hakkın bir gereği olduğunu, tüm kararların ücretsiz şekilde erişime açılmasının kamuoyu denetimi ile yargıda iç denetime katkı sağlayacağı, yargı kararlarının Türk Milleti adına verilmesinin bu du- rumu zorunlu kıldığını ve kanunlarda bazı kararların yayınlanmasını zorunlu kılan düzenlemenin, tüm yüksek yargı yerlerinin tüm karar- ları için uygulanmasını engelleyecek bir durumun olmadığı gerekçe- siyle Yargıtay Başkanlığı’nın, talebin reddi yönünde tesis ettiği işlemin iptaline karar vermiştir. Karar, Yargıtay Başkanlığı (davalı) tarafından temyiz edilmiş, kararı temyizen inceleyen Danıştay 10. Dairesi ise özetle Yargıtay Kanunu’nda veya başkaca bir kanunda, davacının başvurusuna konu talebin karşılanmasını, Yargıtay Başkanlığı’na görev olarak yükleyen bir kuralın bulunmadığını ve yerel mahkemenin İYUK m.2’de geçen 55 Gözübüyük, 2009, s. 9; Cengiz Derdiman, İdare Hukuku, Alfa Aktüel Yayınları, Bursa, 2007, s. 9; Gözübüyük, Tan, 2011, s. 17; Yıldırım, 2014, s. 7; Sancaktar, Önüt, Us Doğan, Kasapoğlu Turhan, Seyhan, 2018, s. 37, 38; Özay, 2010, s. 163; Atay, 2016, s. 25 – 30; Kalabalık, 2019, s. 50 – 59; Çağlayan, İdare Hukuku, s. 75; Günday, 2011, s. 10 – 14.