Türkiye Barolar Birliği Dergisi 151.Sayı

264 Basın Yoluyla Kişilik Hakkının İhlalinin Tespitinde Kullanılan Yargıtay ve Avrupa İnsan Hakları ... özgürce yayın yapmasının güvence altına alındığı görülmektedir. Basına sağlanan güvencenin amacı; toplumun sağlıklı, mutlu ve güvenlik içinde ya- şayabilmesini gerçekleştirmektir. Bu durum da halkın dünyada ve özellikle içinde yaşadığı toplumda meydana gelen ve toplumu ilgilendiren konular- da bilgi sahibi olması ile olanaklıdır. Basın, olayları izleme, araştırma, de- ğerlendirme, yayma ve böylece kişileri bilgilendirme, öğretme , aydınlatma ve yönlendirmede yetkili ve aynı zamanda sorumludur. Basının bu sebeple ayrı bir konumu bulunmaktadır. Bunun içindir ki, bu tür davaların çözüme kavuşturulmasında ayrı ölçütlerin koşul olarak aranması, genel durumlar- daki hukuka aykırılık teşkil eden eylemlerin değerlendirilmesinden farklı bir yöntemin izlenmesi gerekmektedir. Basın dışı bir olaydaki davranış biçiminin hukuka aykırılık oluşturduğunun kabul edildiği durumlarda, basın yoluyla yapılan bir yayındaki olay hukuka aykırılık oluşturmayabilir. Ne var ki basın özgürlüğü sınırsız olmayıp, yayınlarında Anayasa’nın Temel Hak ve Özgürlükler Bölümü ile Türk Medeni Kanunu’nun 24 ve 25. maddesinde yer alan ve yine özel yasalarla gü- vence altına alınmış bulunan kişilik haklarına saldırıda bulunulmama- sı da yasal ve hukuki bir zorunluluktur”. 11 II. KİŞİLİK HAKKI A. KIŞILIK HAKKI KAVRAMI Kişilik ve kişiliğe bağlı haklar, hukuk düzeni tarafından koruma altına alınmıştır. Bu koruma Anayasa’nın “Kişinin dokunulmazlı- ğı, maddi ve manevi varlığı” kenar başlıklı 17. maddesinde “Herkes, 11 Yargıtay, bu tespiti çeşitli kararlarında ufak ifade farklılıkları ile defalarca yer ver- mek suretiyle teyit etmiştir. Yargıtay HGK, E. 2011/4-278, K. 2011/376, T. 1.6.2011; Yargıtay HGK, E. 2007/4-221, K. 2007/213, T. 18.4.2007; Yargıtay HGK, E. 2003/4- 167, K. 2003/176, T. 19.3.2003; Yargıtay HGK, E. 2007/4-98, K. 2007/110, T. 7.3.2007; Yargıtay HGK, E. 2006/4-540, K. 2006/601, T. 27.9.2006; Yargıtay HGK, E. 2008/4-263; K. 2008/262, 19.3.2008; Yargıtay HGK, E. 2005/4-644; K. 2005/701, 7.12.2005;Yargıtay HGK, E. 2004/4-253; K. 2004/270, 12.5.2004; Yargıtay HGK, E. 2007/4-23; K. 2007/51, 7.2.2007; Yargıtay 4. HD, E. 2004/7980, K. 2005/5148, T. 10.5.2005; Yargıtay 4. HD, E. 2004/7746, K. 2004/8416, T. 28.6.2004; Yargıtay 4. HD, E. 2010/9172, K. 2011/12026, T. 17.11.2011; Yargıtay 4. HD, E. 2001/8795, K. 2001/12714, T. 24.12.2001; Yargıtay 4. HD, E. 2002/2953, K. 2002/7406, T. 13.6.2002; Yargıtay 4. HD, E. 2003/15843, K. 2004/5933, T. 4.5.2004; Yargıtay 4. HD, E. 2004/6937, K. 2005/740, T. 3.2.2005. Bu çalışmada yararlanılan tüm Yargı- tay kararları, aksi belirtilmedikçe, www.kazanci.com uzantılı internet içtihat bilgi bankasından temin edilmiştir.