Türkiye Barolar Birliği Dergisi 151.Sayı

24 Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin Yargısal Denetimi: İlk Kararlar - İlk İzlenimler sına rağmen karar gerekçesinde bu haklara hiç değinilmemiştir. Anayasa’nın 141. maddesine göre bütün mahkemelerin her türlü kara- rının gerekçeli olarak yazılması gerekmektedir. Ancak gerekçenin ne- leri içermesi gerektiği hususu açık değildir. Gerekçeli karar hakkının dilekçelerde ileri sürülen tüm hususlara cevap verilmesini gerektirme- diği de AİHM kararlarında belirtilmektedir. 45 Çalışma konusu davada ise, dava dilekçesinde mülkiyet hakkına ya da bütçe hakkına ilişkin iddia zaten bulunmamaktadır. Bu durumda Mahkeme gerekçesinde de bulunmaması normal karşılanabilecektir. Yine de bilindiği üzere 6212 sayılı kanunun 43. maddesine göre Anayasa Mahkemesi’nin, kanunların, CBK’ların ve TBMM İçtüzüğü’nün Anayasa’ya aykırılığı hususunda ileri sürülen gerek- çelere dayanma zorunluluğu bulunmamaktadır ve Mahkeme, taleple bağlı kalmak şartıyla başka gerekçeyle de Anayasa’ya aykırılık kararı verebilmektedir. Dava dilekçesinde ileri sürülmemiş olsa da karşı oy yazılarında mülkiyet hakkı ve bütçe hakkına ilişkin değerlendirmeler yapılmış olması bu hususların da kurulda tartışıldığını düşündürmek- tedir. Buna rağmen Mahkemenin, bu iddialara gerekçesinde cevap verme gereği duymamış olması içerik aşamasının ikincil bırakıldığı izlenimini güçlendirmektedir. Görüldüğü üzere, Anayasa Mahkemesi’nin içeriğe ilişkin incele- mesi beklenecek ayrıntıdan ve ikna edicilikten uzaktır. Bu kararlarda, içerik incelemesi ikincil bırakılmış ve asıl olarak konu bakımından yet- ki aşaması üzerinde durulmuştur. Üstelik bu ilk aşamada da eleştirilen noktalar bulunmakta, bazı yerlerde, yukarıda anlatıldığı üzere, kul- lanılan argümanlarla ulaşılan sonuç arasında bağ kurulamamaktadır. SONUÇ Anayasa Mahkemesi, incelenen üç kararında, Anayasa’nın 104. maddesinin 17. fıkrasının ilk dört cümlesine göre, Cumhurbaşkanlığı Kararnamelerinin konu bakımından yetki sınırlarına ve özellikle üç ve dördüncü cümlelerine, yani “ Anayasa’da münhasıran kanunla düzenlen- lık ve ödeneklerinin de kanunla belirlenmesini gerektiren bir ilkedir...”. 45 AİHM, 19.04.1994, Van de Hurk vs. Hollanda kararı, paragraf 61. https://hudoc.echr.coe.int/eng# {%22appno%22:[%2216034/90%22],%22item id%22:[%22001-57878%22]} (erişim tarihi: 19.06.2020)