Türkiye Barolar Birliği Dergisi 151.Sayı

87 TBB Dergisi 2020 (151) Fulya KORKMAZ valizleri taşıyan görevlinin, evde çalışan hizmetçinin, arabanın anah- tarını teslim alan valenin şeyin zilyedi olmadıklarına, yalnızca şeyi elde bulunduran kişiler olduklarına şüphe yoktur. Bu kişilerin aynî hak sahibinin gözetim ve denetimi olmaksızın şey üzerinde tasarrufta bulunmaları halinde, işledikleri fiil güveni kötüye kullanma suçunu oluşturur. Eğer bu kişilerin özel hukuktaki anlamıyla malın zilyedi olmaları aranırsa, bu durumda işledikleri fiil hırsızlık suçuna vücut verir. Bu nedenle, ceza hukukunda zilyetliği “fiilî hâkimiyet” ile sınırlı olarak tanımlamak tüm bu sorunları çözmektedir. 5 Öte yandan, hırsızlık suçunun maddî konusunu “başkasına ait ta- şınır bir mal” oluşturmaktadır. 6 O halde, taşınır mal fail dışında bir ki- şiye ait olmalıdır. 7 Bu suçun fiil unsuru ise “malın bulunduğu yerden alınması” dır. Malın bulunduğu yerden alınması ile kast edilen; baş- kasının zilyetliğini ortadan kaldırmaktır. Dolayısıyla, failin başka şe- kilde eline geçirdiği malı iade etmemesi bu suça vücut vermez. Malın bulunduğu yerden alınmasıyla, yani başkasının zilyetliğinin ortadan kaldırılmasıyla bu suç tamamlanır. 8 Bu suç, sırf davranış suçudur 9 yani bu suç yönünden dolandırıcılık ve mala zarar verme suçlarında oldu- ğu gibi davranışın doğal bir sonucu bulunmamaktadır. 10 Dolayısıyla, tipik ipotez bir hareketten (başkasına ait taşınır malın bulunduğu yer- den alınmasından) ibarettir. 11 Hemen belirtelim ki hırsızlık suçu özel kast ile işlenebilen bir suç- tur. Özel kast; failin taşınır malı “yararlanmak maksadıyla” bulundu- ğu yerden almasıdır. Bu itibarla, zarar vermek maksadıyla başkasına ait bir malı tahrip eden bir kişi hırsızlık suçunu değil, mala zarar ver- me suçunu işlemiş olur. 12 5 Francesco Antolisei, Manuale di Diritto Penale, Parte Speciale-I, Giuffrè Editore, Milano, 2016 s. 395-398; Zeki Hafızoğulları/Muharrem Özen, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, Kişilere Karşı Suçlar, US-A Yayıncılık, Ankara, 2016, s. 317-318. 6 Toroslu, Özel Kısım, s. 135 7 Antolisei, Parte Speciale-I, s.382-385; Hafızoğulları/Özen, Kişilere Karşı Suçlar, s.307; Mahmut Koca/İlhan Üzülmez, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, Adalet Yayınevi, Ankara, 2018, s. 566. 8 Toroslu, Özel Kısım, s. 136-137. 9 Koca/Üzülmez, s. 571. 10 Dolandırıcılık ve mala zarar verme suçları, sonuç suçlarıdır (Nevzat Toroslu/Ha- luk Toroslu, Ceza Hukuku Genel Kısım, Savaş Yayınevi, Ankara, 2019, s. 144). 11 Sırf davranış suçlarında tipik ipotez bir hareket veya ihmalden ibarettir (Toroslu/ Toroslu, s. 144). 12 Toroslu, Özel Kısım, s. 139.