Türkiye Barolar Birliği Dergisi 152.Sayı

222 Limited Şirkette Ortakların Ek Ödeme Yükümlülüğü II. EK ÖDEME YÜKÜMLÜLÜĞÜNÜN ÖNGÖRÜLMESİ A. ŞİRKET SÖZLEŞMESİNDE YER ALMASI ZORUNLULUĞU TTK m. 603/1 ve 577/1-c’de açıkça yazıldığı gibi, ek ödeme yü- kümlülükleri yalnızca şirket sözleşmesiyle getirilebilir. Buna yönelik düzenleme emredicidir. Diğer bir deyişle, sadece genel kurul ve/veya müdür(ler) kararıyla ortaklara ek ödeme yükümlülüğü getirilemez. 9 Bu şekilde alınan genel kurul ve müdür(ler) kararları batıldır. Ek ödeme yükümlülüğü, kuruluşta şirket sözleşmesinde öngörü- lebileceği gibi, sonradan şirket sözleşmesinin değiştirilmesi yoluyla da getirilebilir. Bu tür sözleşme değişiklikleri halinde TTK m. 589/2’de be- lirtildiği gibi tescil ve ilanın yapılması gerekir. Ayrıca TTK m. 589/1’de yer alan, esas sermayenin üçte ikisini temsil eden ortakların kararıyla şirket sözleşmesinin değiştirilmesi kuralının istisnası mahiyetinde, ek ödeme yükümlülüğü için kanun koyucu ayrı bir hüküm getirmiştir. TTK m. 607’e göre, şirket sözleşmesini değiştirip, ek ya da yan edim yükümlülükleri öngören veya mevcut yükümlülükleri artıran genel kurul kararları, ancak ilgili tüm ortakların onayıyla alınabilir. 10 TTK m. 607 hükmüne göre, bütün ortaklar için öngörülen ek öde- me yükümlülükleri, sadece bütün ortakların onayıyla getirilebilir ya da artırılabilir. Buna karşın sadece belirli ortaklar için ek ödeme yü- kümlülüğü getirilecekse veya onların yükümlülüğü artırılacaksa, bu halde yalnızca onların onayı gerekli ve yeterlidir. B. YÜKÜMLÜLÜĞÜN DÜZENLENMESİNDE EŞİT İŞLEM İLKESİNİN UYGULANMAMASI Ek ödeme yükümlülüğü olarak tüm esas sermaye payları için aynı tutar öngörülebileceği gibi, farklı tutarların da öngörülmesi mümkün- dür. Keza ek ödeme yükümlülüğü, bütün esas sermaye payları için ge- tirilebileceği gibi yalnızca bazı esas sermaye payları için ya da esas ser- maye paylarının belirli kategorileri için getirilebilir. Fakat her zaman 9 Karakılıç, s. 114; Şener, s. 407. 10 Hasan Pulaşlı, Şirketler Hukuku Genel Esaslar, Adalet Yayınevi, 5. Baskı, Ankara, 2017, s. 834; Şener, s. 408; Karakılıç, s. 114. Yavuz, s. 159; Bahtiyar, s. 433; Reha Poroy/Ünal Tekinalp/Ersin Çamoğlu, Ortaklıklar Hukuku II, Vedat Kitapçılık, 13. Bası, İstanbul, 2017, s. 461; Can, s. 15; Varoğlu, s. 152.