Türkiye Barolar Birliği Dergisi 152.Sayı

33 TBB Dergisi 2021 (152) Mehmet Zülfü ÖNER Öte yandan, bazı ülkelerde olduğu gibi, nefret ve ayrımcılık suçunun; işkence, kötü muamele, hakaret, şiddet ve yaralama gibi bütün suçla- ra uygulanacak genel bir ceza normu veya ağırlaştırıcı neden olarak düzenlenmesinin suçla mücadele açısından daha yararlı olacağı ileri sürülmüştür. 98 Ayrımcılık yasağının tam olarak pratiğe geçirilmesinin, hukuk dü- zeni yanında bireylerin, sivil toplum grupların ve toplumun tamamını ilgilendirdiği konusunda hiçbir şüphe bulunmamaktadır. Ancak ay- rımcılık sorununun ortadan kaldırılmasında ceza hukuku araçlarının katkısı da yadsınamaz bir gerçektir. Belirtmek gerekir ki; ülkemiz için ceza hukuku bağlamında yeni bir kavram olan ayrımcılık veya nef- ret suçuna ilişkin düzenlemeler, mukayeseli hukukta ve uluslararası düzeyde uzun bir süredir gündemde olup, birçok ülkede çok önce- den kabul görmüştür. Cinsel yönelim gibi diğer nefret veya ayrımcılık nedenlerinin suç kapsamına alınıp alınmayacağı, suç ve ceza siyaseti- ni belirleyen kanun koyucunun takdirinde olmakla beraber, TCK’nın 122. maddesinde günümüz modern hukuk sistemlerinde benimsenen özgürlükçü anlayışın terkedilerek önceki duruma göre daha sınırlı ve daraltıcı bir düzenleme yapılmış olmasının hukuken isabetli olmadığı kanaatindeyiz. 99 işe yaramayacağı söylenebilir”. Bkz. Şen, Nefret ve Ayırımcılık (1). Şen, bir başka yerde bu suça olan ihtiyaca değinmektedir: “Ülkemizde nefret ve buna bağlı ayı- rımcılık sorunun olmadığı söylense de özellikle son yıllarda sınır komşularımızda yaşanan iç savaşlar ve beraberinde bize de sirayet eden yansımalar ile milliyetçi- lik, din ve mezhep eksenli ayrışmalar nedeniyle TCK m.122’den daha güçlü ceza normlarına ihtiyaç olduğu ileri sürülebilir. Ancak ceza normunu koymak yetmez, esas olan onun tavizsiz uygulanması ve bu yolla toplumda oluşabilecek nefret ve ayrışmaların önüne geçilmesinin hedeflenmesidir. Belirtmeliyiz ki, TCK m.122 gibi düzenlemelerin gerekliliğine olan toplumsal inanç henüz tesis edilememiş- tir”. Şen, Nefret ve Ayırımcılık (2). 98 “Nefret ve ayırımcılık başlığı altında Türk Ceza Kanunu’nda bir suç tipi düzen- leniyorsa; madde içeriğinin, yalnızca bireyler arasında hukuk kurallarının izin vermediği ayırımların düzenlenmesinden ziyade, 122. maddede yer alan farklı- lıklardan duyulan nefretten dolayı kişilere karşı eziyet, işkence, kötü muamele, hakaret eden, şiddet veya saldırıda bulunan, kişileri aşağılayan, toplumdan dışla- yan, taciz eden veya öldüren kişilerin cezalandırılma mekanizmasını öngörmesi beklenmektedir. Örneğin, sırf kadın veya erkek olduğu için bir kimseyi öldüren ya da işkence uygulayan kişiye yaptırım uygulanmasını öngören yasal düzenlen- me bulunmamaktadır. Yapılması gereken; ya hepsinin cezai yaptırımını ‘nefret ve ayırımcılık’ suçu kapsamında bir arada toplamak ya da her bir suç tipi bünye- sinde nitelikli veya ağırlaştırıcı hal sebebi olarak düzenlemektir”. Şen, Nefret ve Ayırımcılık (2). 99 Madde kapsamının netleştirilmesi ve genişletilmesi yönünde çeşitli görüşler dile