Türkiye Barolar Birliği Dergisi 152.Sayı

74 Enjeksiyon Nöropatisinden Kaynaklı Tam Yargı Davalarında Risk İlkesi Uyarınca İdarenin ... “Mahkeme, tıbbi ihmal iddiası bağlamında, tedavi ile ilgili devletin maddi po- zitif yükümlülüğünün, düzenleme yapmak ödeviyle, yani kamusal olsun veya olmasın hastaneleri hastalarının yaşamlarını korumak için uygun tedbirler almaya zorlayan etkili bir mevzuat oluşturma ödeviyle sınırlı olduğunu” be- lirtmektedir . 14 AİHM’ye göre sağlık personelinin yüksek mesleki standartlara sa- hip olması ve hastaların yaşamının korunması için devlet tarafından yeterli mevzuat hükümleri getirilmiş olması halinde, bir sağlık perso- nelinin belirli bir hastayı tedavi ederken yaptığı değerlendirme hatası veya sağlık çalışanları arasındaki koordinasyon ihmali, kendiliğinden devletten Sözleşme’nin 2’nci maddesindeki yaşamı koruma yükümlü- lüğü açısından hesap sormak için yeterli değildir. 15 Tıbbi hatadan kaynaklı vücut bütünlüğünde meydana gelen uzuv veya fonksiyon kayıpları, AİHS’nin 8 inci maddesi kapsamında özel yaşama saygı başlığı altında değerlendirilmektedir. 16 AİHM, bireyin ruhsal ve fiziksel bütünlük hakkını, AİHS 8’inci madde kapsamında korunan hukuki bir çıkar olarak kabul etmekte ve Sözleşmeye taraf devletlerin bu hakkı ihlal etmemeye yönelik negatif yükümlülükleri- nin yanı sıra bu hakkı etkili bir şekilde koruyacak pozitif yükümlülük- lerinin de bulunduğunu kararlarında belirtmektedir. 17 ğunu belirlenmesi ve gerektiği takdirde duruma uygun tüm hukuki cezaların uy- gulanması amacıyla, tek başına hukuk mahkemeleri ve idari mahkemeler önünde veya ceza mahkemeleri önünde bir başvuruyla birlikte müştereken bir başvuru yolu sunması halinde de yerine getirilebilir.” 14 Osman Doğru, YaşamHakkı Anayasa Mahkemesine Bireysel Başvuru El Kitapları Serisi-5, Avrupa Konseyi Yayınları, 2018, s. 286. 15 Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Bilsen Tamer/Türkiye, Başvuru No:60108/10, 26 Ağustos 2014. “Sözleşmeci bir Devletin, sağlık görevlilerinin yeterliliğinde yüksek bir seviye sağlamak ve hastaların yaşamını güvence altına almak için ge- reklilikleri yerine getirmesi durumunda, bir sağlık görevlisi tarafından hatalı ka- rar verilmesi veya özellikle bir hastanın tedavisi çerçevesinde sağlık görevlileri arasında kötü bir koordinasyon sağlanması gibi konuların, pozitif yükümlülüğü çerçevesinde Sözleşmeci Devleti, Sözleşme’nin 2. maddesinden doğan yaşam hak- kını koruması için zorlamaya kendiliğinden yetebileceğini hatırlatmaktadır (daha önce anılan Powell, Nitecki/Polonya (kabul edilebilirlik hakkında karar), No. 65653/01, 21 Mart 2002 veByrzykowski/Polonya, No. 11562/05, § 104, 27 Haziran 2006). Mahkeme aynı zamanda, sağlık personellerinin klinik kararlarını sorgula- manın görev alanına girmediğini yeniden belirtmektedir(Glass/Birleşik Krallık, No. 61827/00, § 87, AĠHM 2004-II). 16 İclal Karakoca ve Hüseyin Karakoca/Türkiye, Başvuru No: 46156/11, 21/5/2013 17 Avrupa İnsan Hakları MahkemesiC alvelli ve Ciglio/İtalya BaşvuruNo: 32967/96, 17/1/2002