Türkiye Barolar Birliği Dergisi 153.Sayı

97 TBB Dergisi 2021 (153) Öznur SEVDİREN yaralama sonucu ölüme sebebiyet olduğunu (TCK m. 87/4) olduğunu belirtmektedir. 96 Bu bakımdan, yukarıda zikredilen dur ihtarına maktulün uyma- ması nedeniyle önleyici kolluk mensubu tarafından ateş edildiği vaka- ya burada bir kez daha değinmek gerekmektedir. Söz konusu olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulu, öncelikle şu şekilde bir değerlendirme yapmaktadır: “2559 sayılı Polis Vazife ve Selahiyet ( sic ) Yasasının 16. madde- sinde belirtilen “silah kullanma” koşullarının gerçekleşmediğinde herhangi bir duraksamanın yaşanmadığı olayda, kullanılan silahın niteliği, elverişliliği ve etki alanı, atış mesafesi, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer kanıtlar göz önünde bulundurulduğunda; kaçmak isteyen maktulü durdurmak amacıyla hareket eden sanığın, elinde- ki elverişli silahla ve silahın etki alanı içerisinde bulunan maktulün kaçış istikametine doğru ateş etmesi sonucunda, mermilerden birinin maktule isabet edebileceğini ve eyleminin yaralanmayla sonuçlanabi- leceğini öngördüğü, ancak buna rağmen hareketine devam ettiği ve ölümün bu harekete bağlı olarak meydana geldiği görülmektedir”. Ancak sanık polisin öldürme kastı ile davrandığına ilişkin somut olayda yeterli kanıtın bulunmadığını söyleyerek fiili neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama olarak kabul etmiştir. Yargıtay’ın burada sanığın öldürme kastının bulunmadığı yönündeki gerekçesi, özellikle olası kast için kabul edilebilir görünmemektedir. Zira Yargıtay, dosyadaki oluşa göre değil, sanık ile maktul arasında husumeti gerektiren her- hangi bir nedeninin bulunmamasını dikkate alarak karar vermektedir. Kuşkusuz, bu durum kastın ispatı yönünden değerlendirilecek husus- lardan biridir. Alman uygulamasında da Federal Mahkeme’nin kastın isteme unsurunun somut olayda mevcudiyeti hakkında değerlendir- me yaparken failinin kişiliğinin ve fiili işlemekteki saiklerinin değer- lendirilmesini aramaktadır. 97 Keza bu tutumun, Alman hukukunda da gözlemlenen biçimde failin kastının ispatlanamadığı buna karşılık tak- sirle öldürmeden verilecek cezayı yetersiz bulduğu vakalarda neticesi 96 1. CD, 2010/7262 E., 2011/3239 K., 18/5/2011 (Legal, son erişim tarihi: Aralık 2020). 97 Bernd Heinrich, Strafrecht Allgemeiner Teil, 6. Baskı, Stuttgart, 2019, Bozbayındır, Ali Emrah, Olası Kast Kavramı ve Sınırları, Ankara 2018, s. 187.