Türkiye Barolar Birliği Dergisi 153.Sayı

100 Yargıtay Kararları Işığında Suçüstü Halinde Şüphelinin Yakalanmasını Sağlamak Amacıyla ... neticeyi kabullenmesi olduğu kabul edilmektedir. 107 Bilinçli taksirde ise fail öngördüğü sonucu istemediği için elinden gelen çabayı gös- termektedir. 108 Öğretide de belirtildiği üzere, olası kasttaki kayıtsızlık durumu bilinçli taksirde yoktur; aksine bilinçli taksirde fail sonuçları önlemek için çabada bulunmaktadır. Bu noktada, ölüm neticesinin or- taya çıkmaması için herhangi bir edimi bulunmayan kolluk görevli- si olan failin fiilinin taksirli hareket olarak değerlendirilmesi isabetli değildir. Konunun bir ispat sorununa dönüşmesi ve ‘şüpheden sanık yararlanır’ ilkesi çerçevesinde hareket edilmesi 109 de çoğunlukla bu ne- denle mümkün olmamalıdır. Yukarıda belirtildiği gibi, failin maktule tıbbi müdahalede bulunulması için girişimde bulunmayıp, olay yerin- den hemen ayrıldığı ve jandarma bölgesi olmasına karşın olaydan dört saat sonra jandarma görevlileri haberdar edildiği bir olayda bile sınırın taksirle aşıldığı yönünde bir kabule ulaşılmıştır. Dolayısıyla, bu nok- tada da Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun ifadesi ile failin iç dünyasını ilgilendiren kastının belirlenmesinde “olay öncesi, sırasında ve sonra- sında failin dışa yansıyan davranışları” ölçü olarak alınmış değildir. 110 Öte yandan, bir ikrarın olmadığı her vakada, 111 failin kastının be- lirlenmesi olaya ilişkin objektif ve sübjektif nitelikteki emarelerin de- ğerlendirilmesi suretiyle gerçekleştirilecektir. Bu durumda, tanık ifa- deleri, olay yeri incelemesi, balistik inceleme raporları ile bir hüküm kurulmaya çalışılacaktır. Ancak, failin kolluk olduğu olaylarda etkili 107 İzzet Özgenç, Türk Ceza Kanunu Gazi Şerhi, 3. baskı, Ankara, 2006, s. 294, Hakeri 2019, s. 242, Hamide Zafer, Ceza Hukuku Genel Hükümler, TCK m. 1-75, 4. bas- kı, İstanbul, 2015, Ali Parlar/Hatipoğlu Muzaffer, Türk Ceza Kanunu Yorumu, 1. Cilt, 3. baskı, Ankara 2010, s. 333. Farklı bir açıdan bkz., Mehmet Emin Artuk/ Ahmet Gökcen/M. Emin Alşahin/Kerim Çakır, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara 2018, s. 342 vd., Timur Demirbaş, Ceza Hukuku Genel Hükümler, 9. baskı, Ankara, 2013, s. 362 vd., Özbek, Veli Özer Özbek/Mehmet Nihat Kanbur/Koray Doğan/Pınar Bacaksız, Türk Ceza Hukuku, Ankara, 2012, s. 253, Ayrıca, bkz, Boz- bayındır 2018. 108 Kayıhan İçel, “Ceza Hukukunda Temel ‘Kusurluluk Şekli’ Kast”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi , 2007, c: 6, sy: 2, s. 61-70, s. 65’te. 109 Bu yönde bir yaklaşım için bkz., Fatih Birtek, “Kasten Öldürmeye Teşebbüs ve Kasten Yaralama Suçlarının Manevi Unsur Bakımından Ayırt Edilmesi”, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi , 2009, c. 58, sy. 2, s. 231-279; s. 244 110 CGK 2013/716 E., 2013/627 K., 24.12.2013; 2016/103 E., 2017/127 K., 07.03.2017 (Lexpera, son erişim tarihi: Aralık 2020). 111 İkrar da her zaman maddi gerçeği yansıtmayabilir. Bkz., CGK, 2005/7-144, 2005/150, 29.11.2005 (Kazancı, son erişim tarihi: Aralık 2020)).