Türkiye Barolar Birliği Dergisi 153.Sayı

280 Sahte Belgedeki Şekil Şartına Aykırılığın Vergi Kaçakçılığı Suçuna Etkisi öngörülen şekil şartına uygun olarak düzenlenmesi şartı aranmıştır. 37 Yargıtay kararlarında 227. maddenin 3. fıkrasında Vergi Usul Kanunu gereği kullanılan bunun yanı sıra Hazine ve Maliye (ve Gümrük) Ba- kanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgele- rin vergi kanunları açısından hiç düzenlenmemiş sayılacağı hükmü- ne yer verilmiş bu nedenle de yargı kararlarında belgelerin kanunda öngörülen zorunlu unsurları taşımamaları halinde suç oluşmayacağı yönünde hüküm tesis edilmiştir. Yargıtay’ın konuya ilişkin tüm karar- larında sahte olduğu iddia edilen belgenin kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıp taşımadığının tespitinin öncelikle yapıldığını görmek- teyiz Yargıtay aşamasında kararların çoğunluğu dosya içerisinde herhangi bir fatura aslı ya da suretine rastlanılmaması ve fatura bil- gilerinin de yer almaması, sahte fatura düzenleme veya kullanma suçunun oluşabilmesi için suça konu edilen belgelerin kanunda ön- görülen zorunlu bilgileri içermemesi nedeniyle bozulmaktadır. 37 “…Sahte fatura düzenleme suçu yönünden; 213 sayılı VUK’un 227/3 ve 230. mad- delerinde öngörüldüğü üzere, sahte fatura düzenleme suçunun oluşabilmesi için düzenlenen belgelerin 213 Sayılı VUK’un 230. maddesinde sayılan zorunlu un- surları taşıması gerektiği, aksi takdirde ilgili Kanun’un 227/3. maddesine göre hiç düzenlenmemiş sayılacağı cihetle, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenebilmesi bakımından; suça konu fatura asılları ya da onaylı suretlerinin duruşmaya getirtilip incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşı- madığının tespit edilmesinden sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini yerine, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hükümler kurulması…” Yar- gıtay, 11. CD, E: 2016/2704, K: 2018/2334, T: 19.3.2018; “…Sanık hakkında 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne dair; sahte fatura düzenleme suçunda suçun maddi konusunun fatura olması ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki “‘Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun’un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgile- ri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır” şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların Vergi Usul Kanunu’nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi karşısında, 2010 yılına ait fatura ayrıntılarının Vergi Dairesi’nden sorularak kanaat oluşturacak sayıda fatura aslı ya da onaylı suretinin istenerek dosya arasında bulundurulma- sı gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi…” Yargıtay, 11. CD, E: 2016/4460, K: 2017/4129, T: 1.6.2017;Yargıtay 11.CD, E: 2016/3072, K: 2018/3331, T: 10.4.2018; Yargıtay 11. CD, E: 2016/3830, K: 2018/4098, T: 3.5.2018; Yargıtay, 11. CD, E: 2016/3188, K:2018/2863, T: 2.4.2018; Yargıtay 11. CD, E: 2016/3224, K: 2018/2757, T: 28.3.2018;Yargıtay, 11. CD, E: 2016/4048, K: 2017/259T: 16.1.2017, Kazancı İçtihat Programı ET:10.05.2020