Türkiye Barolar Birliği Dergisi 153.Sayı

299 TBB Dergisi 2021 (153) Barış DEMİRSATAN sonuçları boşanma koşuluna bağlanan her sözleşme de evlilik sözleş- mesi olarak nitelendirilemez. Eşler arasında boşanma ile sonuçlarını doğuracak bir sözleşme kurulması, bu sözleşmenin ifade edilen bi- çimde evlilik sözleşmesi olarak kabul edilmesine yeterli değildir. Bu sözleşmenin boşanmanın olası sonuçlarını düzenlemesi gerekir. Eş- ler arasındaki evlilik dışındaki hukuki işlemlerin sonuçlarını içeren bir sözleşme bu anlamda evlilik sözleşmesi sayılamaz. 4 Bu sözleşme kendine ilişkin hükümlere tâbi olmaya devam eder, sözleşmenin eşler arasında kurulmuş olması sözleşmeye uygulanacak hükümleri kural olarak etkilemez. 5 Kaldı ki MK m. 193 hükmü eşler arasında hukuki işlem özgürlüğü bulunduğunu teyit etmektedir. I. TÜRK AİLE HUKUKUNDA SÖZLEŞME ÖZGÜRLÜĞÜ Sözleşme özgürlüğü kavramı, hukukun temel dayanaklarından biri olarak anılsa da esasen bu özgürlük kendini büyük ölçüde borçlar hu- kuku alanında göstermektedir. 6 Kişiler hukukunda kurulabilecek tüzel kişiler sınırlı sayıda olduğu gibi tüzel kişilere ilişkin esaslarda değişiklik yapma olanağı sınırlıdır; miras hukukunda şekli ve maddi anlamda ölü- me bağlı tasarruflar belirlidir; eşya hukukunda aynî haklar sınırlı sayıda olup içeriklerine müdahale imkânı kısıtlıdır. 7 Sözleşme özgürlüğü ge- rekçesiyle söz konusu sınırlamaların dışına çıkılamaz, sözleşme özgür- lüğü bu alanlarda tam anlamıyla uygulama alanına sahip değildir. Bu 4 Maria Rosaria Marella, “The Contractualisation of Family Law in Italy”, Contrac- tualisation of Familiy Law – Global Perspective, Editör: Frederik Swennen, Hei- delberg 2015, s. 252. Bu çerçevede eşler arasında kurulmuş bir ödünç sözleşmesi örnek olarak verilebilir. 5 Hukuk tarihinde ve karşılaştırmalı hukukta eşler arasındaki hukuki işlemlerin farklı rejimlere tâbi tutulduğu vakidir. Örnek olarak Roma hukukunda eşler ara- sında bağışlama yasağı (donatio inter virum et uxorem) hakkında: Marta Garcia Morcillo, “Limiting Generosity: Conditions and Restrictions on Roman Donati- ons”, Gift-Giving and the Embedded Economy in Ancient Greece and Rome, Edi- tör: Filippo Carlà/Maja Gori, Heidelberg 2014, s. 255 vd. 6 Saibe Oktay Özdemir, İstanbul Şerhi – Türk Borçlar Kanunu, C. I, İstanbul 2019, TBK m. 26, N. 8; M. Kemal Oğuzman/Turgut Öz, Borçlar Hukuku Genel Hü- kümler, C. I, İstanbul 2018, N. 82 vd.; Pierre Tercier/Pascal Pichonnaz/H. Murat Develioğlu, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, İstanbul 2016, N. 514 vd.; Necip Kocayusufpaşaoğlu, Borçlar Hukuku Genel Bölüm, İstanbul 2010, §40 N. 1 vd.; Fikret Eren, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Ankara 2019, N. 48 vd.; O. Gökhan Antalya, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, C. I, İstanbul 2015, s. 73 vd. 7 Oktay Özdemir, TBK m. 26, N. 9.