Türkiye Barolar Birliği Dergisi 154.Sayı

186 İsviçre Medeni Usul Kanununda Yapılması Düşünülen Önemli Değişiklikler ... yargılamanın iadesi bakımından tereddütlere yol açabileceği gerekçe- siyle bu değişiklik eleştiri konusu yapılmaktadır. 53 B-) İHTİYARİ DAVA ARKADAŞLIĞI CPC m.71/1’e göre, hak ve borçları benzer vakıalar veya hukuki sebeplerden kaynaklanan kişiler birlikte dava açabilecekler ya da bu kişilere karşı birlikte dava açılabilecektir. Maddenin ikinci fıkrasına göre ise, davaların farklı yargılama usûllerine tâbi olması durumunda ihtiyari dava arkadaşlığı söz konusu olamayacaktır. CPC m.71/1’de ihtiyari dava arkadaşlığı düzenlenirken, “aynı mahkemenin görevli olması” ndan bahsedilmemiştir. Bununla birlikte öğ- reti 54 ve Federal Mahkeme, 55 her ne kadar kanunda açıkça düzenlen- mese de ihtiyari dava arkadaşlığının söz konusu olabilmesi için aynı mahkemenin görevli olmasını zımnî bir şart olarak kabul etmiştir. Tasarı’da bu düzenleme, önemli değişiklikler yapılmaksızın yeni- den formüle edilmiştir. Maddenin yeni hâli şu şekildedir: “Birden fazla kişi, şu şartların varlığı hâlinde birlikte dava açabilecekleri gibi bu kişilere karşı birlikte dava açılabilir: a. hak ve borçların benzer vakıalar veya hukuki sebeplerden kaynaklan- ması b. taleplerin aynı yargılama usulüne tâbi olması c. aynı mahkemenin görevli olması.” Görüldüğü gibi, ilk cümlede kanun koyucu ihtiyari dava arkadaş- lığında birden fazla kişinin yer almasına vurgu yapmakla yetinmiş ve daha sonra bu ilişkinin şartlarını sıralamıştır. İlk şartı oluşturan “da- valar arasında bağlantı bulunması” şartı aynen korunmuştur. 56 CPC m.71/2’de yer alan hüküm Tasarı’da ihtiyari dava arkadaşlığının bir 53 Bohnet/Schaller, s. 192. 54 Jeandin, Commentaire CPC, art. 71, no.8; Fabienne Hohl, Procédure civile, t.I, 2.éd., Stampfli, 2016, s.163. 55 ATF 122 III 129; ATF 138 III 471. 56 Federal Mahkeme, buradaki bağlantının geniş şekilde yorumlanarak, usûl ekon- omisi veya çelişkili kararların önlenmesi bakımından yararlı olması durumunda ihtiyari dava arkadaşlığının kabul edilmesi gerektiği görüşündedir. Bkz ATF 142 III 581