Türkiye Barolar Birliği Dergisi 154.Sayı

217 TBB Dergisi 2021 (154) Selçuk ÖZTEK / Mert NAMLI Mahkemenin vereceği bu kararın, hukukî niteliği bakımından bir “yargısal karar” olmadığı kabul edilmektedir. 152 Kanun koyucu da bu düşünce ile bölümün başlığını “ Karar olmaksızın yargılamanın sona er- mesi ” olarak belirlemiştir. Ancak Federal Konsey, mahkemenin burada yaptığı işlemin “karar” olduğundan hareket etmiş ve bu nedenle de bölümün başlığını “ Esasa ilişkin karar olmaksızın yargılamanın sona erme- si ” şeklinde değiştirmiştir. 153 B-) DAVANIN SONA ERDİRİLMESİNE İLİŞKİN KARARA KARŞI KANUN YOLLARINA BAŞVURULMASI CPC m. 241/2’e göre sulh, kabul ve feragat ile dava sona erecek (“kapanacak”); mahkeme bunun üzerine davanın sona erdiğine karar verecektir. Kanunda tarafların yaptıkları bu işlemlere karşı istinaf ve itiraz ( recours, Beschwerde ) yoluna başvurulabileceğine ilişkin bir düzenleme yer almamaktadır. Maddenin gerekçesinde ise burada bir mahkeme kararı mevcut olmadığı için bunlara karşı istinaf ve itiraz ( recours, Besc- hwerde ) yoluna başvurulamayacağı belirtilmiştir. 154 Bununla birlikte CPC m.328/1 uyarınca feragat, kabul veya sulhün geçerli olmadığı ge- rekçesiyle yargılamanın yenilenmesi yoluna başvurulabilecektir. Mahkemenin davanın sona ermesine ilişkin kararına karşı kanun yollarına başvurulabilip başvurulamayacağı hususunda da Kanun- da açıklık bulunmamaktadır. Bu noktada öğretideki ağırlıklı görüş, mahkemenin davanın sona ermesine ilişkin kararının bir yargısal ka- rar niteliği taşımadığı için buna karşı kanun yoluna başvurulamaması gerektiği yönündedir. 155 Federal Mahkeme de yargılama giderlerine ilişkin kısmı hariç, bu karara karşı kanun yollarının açık olmadığına karar vermiştir. 156 Federal Konsey’e göre ise öğretide ağırlıklı olarak kabul edilen ve Federal Mahkeme’nin de benimsediği görüş tatmin edici değildir. Bu 152 Hohl, t. I, s.399. 153 Aynı düşünceyle CPC m.242/2’de de bir değişiklik yapılmıştır. 154 Message CPC, s. 6987. 155 Laurent Killias, Berner Kommentar, art. 241 no: 28; Oberhammer, Basler Kommentar, art. 241 no.6. 156 ATF 139 III 133.