Türkiye Barolar Birliği Dergisi 154.Sayı

267 TBB Dergisi 2021 (154) İbrahim KAPLAN Bir sözleşmenin tanımı; sözleşmenin yani sözleşmenin tipi belir- leyen ve o ad altında adlandırılmasını sağlayan esaslı unsurlarının birleşiminden oluşur. İsviçre Birleşme Kanunu’nun (FusG) Art. 12 maddesinin 1. fıkrasında ve TTK’nın ise 136 ve 145. maddelerinde ön- görülmüş olan birleşme sözleşmesi; yetkili organlar tarafından birleş- me raporu çerçevesinde birleşme kararı alınan, bu kararın şirket genel kurullarınca onaylanmasından sonra, birleşmenin ticaret siciline kay- dının yapılmanı şart koşan, bir sözleşmedir. Birleşme sözleşmesi unsurları ise; - Birleşmeye katılan şirket yönetim kurullarınca birlikte veya ayrı önceden düzenlenmiş birleşme kararı, - Birleşme kararının, birleşmeye katılan şirketlerin genel kurulla- rınca alınacak onay kararları - Onaylanmış birleşme kararının ticaret siciline kaydı, olmak üzere üç unsurdan oluşmaktadır. 2. Birleşme Sözleşmesinin Konusu Olan Birleşme Türleri ve Tümden Geliş (Külli İntikal) İlkesi FusG’nin Art. 9 ve Art. 10 hükümleri ile TTK’nın 136. maddesinde birleşmenin türleri hükme bağlanmıştır. TTK’nın 136. maddesine göre; Birleşme; bir şirketin diğer bir şirketi devralması “yutma” ( Absorp- tion ) şeklindeki devralma biçimindeki birleşme türü olabileceği gibi, birleşmeye katılan şirketlerin yeni bir şirket kurmak suretiyle “yeni ku- ruluş” ( Kombination ) biçiminde birleşme türü olabilir. Birleşmeyi kabul eden şirket “devralan şirket” , katılan şirket ise “devrolunan şirket” olarak adlandırılır Birleşmede devrolunan şirketin malvarlığı belli bir değişim oranı dahilinde, devralan şirkete geçer. Payları devrolunan şirket ortakları- nın hissedarlık hakları kendiliğinden, kanun hükmü uyarınca, bu or- taklarca iktisap edilmesiyle gerçekleşir. Birleşme ile devrolan şirketin, malvarlığı bir bütün halinde devra- lan şirkete devredilmiş olur.