Türkiye Barolar Birliği Dergisi 154.Sayı

85 TBB Dergisi 2021 (154) Erdinç AVŞAR Özetle; ceza muhakemesinde hâkim delilleri akıl yürüterek vic- dani kanaatine göre değerlendirir. Bunun içinse tanık beyanının de- lil olarak değerlendirilmesinde iki hususun değerlendirilmesi önem arz eder. Birincisi, tanık beyanının güvenilirliği yani tanıklık edilen konuyla ilgili gerçeğe uygun olup olmadığı değerlendirilir. İkincisi ise, tanık beyanının tarafsız olup olmadığı yani tanıklık edilen konu- yu temsil edip etmediği değerlendirilir. 84 Yapılan tüm bu değerlen- dirme işlemlerinden sonra tanık beyanları ile birlikte muhakemeye yansıyan tüm deliller bir bütün olarak değerlendirilerek hüküm ve- rilecektir. 85 B. Bilgi kaynağının güvenilirliği açısından Hâkim, tanığın beyanının güvenilirliğini takdir ederken hayat tec- rübelerini de göz önünde bulundurarak beyanın gerçeğe uygun olup olmadığına kanaat getirip, buna göre hüküm verir. 86 Hâkim delilleri değerlendirip bir kanaate varırken, delilin akla, mantığa, bilimsel ve- rilerek, fizik kurallarına, herkesçe bilinen somut duruma, hayatın ola- ğan akışı içinde gündelik yaşamdan edinilen karine niteliğindeki bilgi- lere ters düşüp düşmediğini tespit eder. Bu kapsamda, tanık beyanının değerlendirilmesinde de aynı hususlara dikkat edilmesi gerekir. Nite- kim, Yargıtay bir kararında; 87 “… delilin, akla, mantığa, bilimsel verilere, fizik kurallarına, herkesçe bilinen somut duruma, hayatın olağan akışı içinde gündelik yaşamdan edinilen karine niteliğindeki bilgilere aykırı olması ya da tanığın yalan söylediğinin ortaya çıkması gibi reddi için haklı, makul ve kabul edilebilir hukuki gerekçelerin gösterilmesinin zorunlu olduğu gözetilmeden, tanık beyanlarının samimi bulunmadığı gibi yakınma mahiyetinde değerlendirildiği şeklindeki hukuka uygun olmayan ge- rekçelerle beraat kararı verilmesi hukuka aykırıdır” demek suretiyle bu hususu vurgulamıştır. 84 Köse, “Ceza Muhakemesinde Tanık Beyanının Delil Olarak Değerlendirilmesi”, s. 196. 85 Metin Feyzioğlu, Ceza Muhakemesinde Vicdani Kanaat, Yetkin Yayınları, Anka- ra, 2002, s. 141; Barış Erman, “Ceza Muhakemesi Hukukunda Belirti ve İspat De- ğeri”, Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi , S. 1, 2010, s. 699 86 İlhan E. Postacıoğlu, Medeni Usul Hukuku Dersleri, Sulhi Garan Matabbası, İs- tanbul, 1975, s. 647. 87 Yargıtay 4. CD’sinin 07.05.2013 tarih ve E. 2011/23710, K. 2013/13658 sayılı ilamı, Uyap Portalı, E.T. 12.07.2019.