Türkiye Barolar Birliği Dergisi 155.Sayı

151 TBB Dergisi 2021 (155) Fatih ŞAHİN alanını göstermesi bakımından önemlidir. Güveni kötüye kullanma suçunun gerekçesi de birçok suça nazaran ayrıntılı olarak düzenlen- miş, gerekçede suçla korunan hukuki değer, suçun konusu, maddi unsuru ve uygulama alanı bakımından açıklama yapılmıştır. Şüphesiz gerekçede katılmadığımız ya da eleştireceğimiz hususlar vardır. An- cak düzenleme amacını göstermesi bakımından ayrıntılı gerekçe yazıl- ması olumludur. 1. SUÇLA KORUNAN HUKUKİ DEĞER Güveni kötüye kullanma suçu, bir sözleşme -kira, rehin, ödünç, emanet, vekâlet vb. sözleşmeler ya da atipik bir sözleşme- gereği ken- disine teslim edilen malın devir olgusunun inkâr edilmesi ya da devir amacı dışında tasarrufta bulunulması ile oluşmaktadır. Bu suç tipinde, başta fail ve mağdur arasında bir sözleşme ve güven ilişkisi vardır. Bu özelliği nedeniyle suçla korunan hukuki değer açısından öğretide görüş birliği olduğu söylenemez. Bu suçla korunan hukuki değere dair madde gerekçesinde; “ söz konusu suçla korunan hukuki değer kişilerin mülkiyet hakkıdır. Bu suçla mül- kiyetin korunması amaçlanmaktadır. Ancak, söz konusu suçun oluşabilmesi için eşya üzerinde mülkiyete sahip olan kişi ile lehine zilyetlik tesis edilen kişi (fail) arasında bir sözleşme ilişkisi mevcuttur. Bu ilişkinin gereği olarak taraflar arasında mevcut olan güvenin korunması gerekmektedir ” demek su- retiyle mülkiyet hakkı ve güven ilişkisinin korunduğu belirtilmiştir. Bir görüşe göre, insanlar arasındaki ilişkilerde, karşı tarafa duyu- lan güvenin kötüye kullanılmasını önlemek, ticari hayatı korumak ve güvenle sürdürülmesini sağlamak amacıyla kabul edilen bu suç her- hangi bir sözleşme ile malın zilyetliğini faile devreden mağdurun mül- kiyet hakkı korunmaktadır. 4 Bazı yazarlar bu suçun sadece mülkiyet hakkını koruduğunu ileri sürmektedir. 5 4 Sedat Bakıcı, 5237 sayılı Kanun Kapsamında Ceza Hukuku Özel Hükümleri 1, Adalet Yayınevi, Ankara 2008, s.3. 5 Sulhi Dönmezer, Kişilere ve Mala Karşı Cürümler, Beta Basım Yayım, İstanbul 1998, s. 409. Durmuş Tazcan/Mustafa Ruhan Erdem/R. Murat Önok, 5237 Sayılı Türk Ceza Kanunu’na Göre Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku, Seçkin Yayınevi, Ankara 2007, s. 545. Ayhan Önder, Şahıslara ve Mala Karsı Cürümler Ve Bilişim Alanında Suçlar, Filiz Kitapevi, İstanbul 1994, s. 409.