Türkiye Barolar Birliği Dergisi 155.Sayı

278 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nda Taşınmaz, Hak ve Alacaklara Elkonulması ... derhal bildirilerek icra olunması” gibi bir ifade kullanılmamıştır. Bu düzenleme de kanundaki terim birliğini sağlamadaki durum bakımın- dan eleştiriye açıktır. 24/11/2016 tarih ve 6763 ve 6758 sayılı Kanun değişikliklerinden önce, bu maddeye göre verilen tedbir kararlarına konu varlıkları yö- netmek üzere “kayyım” tayin edilebileceği hükmü yer almamaktaydı. Ancak değişiklikle beraber, elkoymaya konu “malvarlığı değerlerinin” yönetimi amacıyla hâkim tarafından “kayyım” atanabilecektir. Kayyı- mın atanmasına ve detaylarına ilişkin bir hüküm bulunmamaktadır. Kanun koyucu burada bir gönderme yaparak “bu durumda 133’ üncü madde hükümleri kıyasen uygulanır.” demektedir. Bu madde hükmüne göre alınan elkoyma kararının gereklerine aykırı hareket edilmesi halinde, 5237 sayılı TCK’nın “Muhafaza göre- vini kötüye kullanma” başlıklı 289 uncu maddesi hükümleri uygula- nır. (CMK m. 128/8) Taşınmaz hak ve alacaklara elkoyma kararı verildiğinde bu ka- rarda nelerin bulunması gerektiğini kanun koyucu arama kararında (CMK m. 119/2) olduğu gibi göstermemiştir. 83 Doktrinde bir düşünce- ye göre böyle bir durumda bu hususun “genel müsadereye” benzer bir şekilde malvarlığının tamamına elkonulmasına yol açabileceği ifade olunmaktadır. Bu eksikliğin “genel müsadereye benzer bir şekilde” so- nuç yol açacağına katılmak zor görünmektedir ancak şekil yönünden CMK m. 119/2 gibi bir düzenlemenin olması bir eksiklik olarak düşü- nülebilir. Elkoyma kararının haksız olduğu anlaşıldığında, CMK m. 141/1- j’ye göre tazminat talep edilebilmektedir. Ancak Yargıtay, kanunun, “şüpheli veya sanığa ait ve başkasının zilyetliğinde bulunan” ifade- sinden, başka kişilere ait ör. araca el konulduğunda bunun haksız olduğunu anlaşılması halinde genel hükümlere göre tazminat istene- bileceği, bu araçlara “başkasının zilyetliğinde olsa bile” el konulabile- ceğini düşünmekte; bu noktada “şüpheli veya sanığa ait olan” kısmını dikkate almamakta, şüpheli veya sanığa ait olmayan ve fakat şüpheli veya sanığın zilyetliğinde olan araçlara elkoyma konusunda tazminat taleplerinin hukuka uygun olmadığını, genel hükümlere göre talep 83 Ünver/Hakeri, s. 448.; Centel/Zafer, s. 418.