237 7BB 'HUJLVL <X]aUVLI 6HOoXk &2ù.81 sayılmıştır.126Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine göre işkence yasağının uygulama alanı bulabilmesi için, kötü muamelenin asgari derecede şiddet içermesi gerekir. Asgari şiddetin ölçüsü ise davanın tüm koşullarına, nitelik ve içeriğine, muamelenin süresine, fiziksel veya ruhsal etkilerine ve mağdurun cinsiyet, yaş ve genel sağlık durumuna bağlı olarak değişebilmektedir.127 Kötü muamele olarak nitelendirilebilecek icrai davranışlar; suç şüphesi altında bulunan kişinin iteleme, tokat atma, saçlarından çekme, gözlerini bağlama, yüzüne tükürme, aşırı soğuk ya da sıcakta bırakma, sigara ile deriyi yakma, yaralama şeklinde gerçekleşirken; ihmali davranışlar ise, suç şüphesi altında bulunan kişinin aç bırakılması ya da yaralı olarak yakalanan kişinin tedavisi yapılmaksızın ifadesinin alınması şeklinde gerçekleşebilir.128 İcrai veya ihmali olması fark etmeksizin yukarıda sayılan bütün davranışların uzun süreli olması, tekrarlanan acı ve ızdıraba yol açması ve vücuda yönelen bu ağrı ve acıların manevi bir etkisinin de olması halinde kötü muamele değil işkenceden bahsedilecektir.129 4.2.3. İlaç Verme İfadesi alınan veya sorgulananın fiziki veya ruhsal durumunda değişikliğe yol açmak suretiyle özgür iradesini etkileyici özellikte ilaç 126 Şahin/Göktürk, a.g.e. s. 191 127 AİHM, “Selmouni/Fransa” davası, 28 Temmuz 1999 tarihli karar, Reports1999-V, paragraf 96-106, Gilles Dutertre, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarından Örnekler, s. 50: “bu davada Bay Selmouni’ye uygulanan “acı veya ezanın” BM Sözleşmesi’nin 1. maddesi anlamı çerçevesinde “ağır” olarak tanımlanıp tanımlanmayacağının belirlenmesi gerekmektedir. Mahkeme, bu “ağır” olmak koşulunun da, aynen 3. maddenin uygulanabilmesi için gerekli olan “asgari ağırlık” koşulu gibi, eşyanın tabiatı itibarıyla göreceli olduğu ve uygulamanın süresi, fiziksel ve ruhsal etkileri ve bazı durumlarda mağdurun cinsiyeti, yaşı ve genel sağlık durumu vb. gibi davanın tüm koşullarına bağlı olduğu görüşündedir.” Bkz. AİHM, “Indelicato/İtalya”, (B. No.: 31143/96, 18/10/2001T), AİHM, “Price/ Birleşik Krallık”, (B. No.:33394/96, 10.07.2001T.). 128 Şahin/Göktürk, a.g.e. s. 191 bkz. YCGK, T.5.10.1987, E.1987/8-186, K.1987/423; Alper Özboyacı, Ceza Muhakemesi Hukukunda Delil Yasakları. İstanbul: Kazancı Hukuk Yayınevi, 2008. 1, s.48-49; bu konuda kararlar, Yrg.8.CD.19.6.1981 T.1981/3143 E. ve 1981/4070 K.; Yrg.8.CD., T.19.6.1981 E.1981/282, K.1981/4069.; Yrg. 8.CD.4.7.2001 T.2001/8044 E. ve 2001/12551 K.; Yrg.8.CD.27.5.2002 T.2002/4087 E. ve 2002/6301 K.; Yrg.8.CD.T.26.12.2002, E.2002/10074, K.2002/12044; Yrg.8.CD.T.29.3.2005, E.2004/3213, K.2005/2003. 129 Şahin/Göktürk, a.g.e. s. 191. Bkz. AİHM, ‘‘Elçi ve Diğerleri/Türkiye’’ (B. No:63129/15, T.13.11.2003, §. 641, 647.)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1