320 .aUşÕOaşWÕUPaOÕ +XkXka *|UH BLUOLkWH 9HOa\HW .aUaUOaUÕnda +akLPLn 'LkkaWH $OaELOHFH÷L rinde birlikte velayete istisna olarak yer verilmiştir. Birlikte velayetin, kural olarak ve ebeveynlerin medeni hallerinden bağımsız bir şekilde kabul edilmesi sırasıyla, 2013’te Almanya ve Avusturya, 2014’te ise İsviçre Medeni Kanunu’nda gerçekleşmiştir2. Görüldüğü üzere, Alman hukuk çevresinde birlikte velayet hemen kural olarak benimsenmemiş; başlangıçta istisna olarak düzenlenmiş ve eksiklikleri tespit edilerek zaman içinde günümüzdeki halini almıştır. Esasen birlikte velayetin kural ya da istisna olarak uygulanması arasındaki fark, ebeveynler tarafından yerine getirilmesi gereken bazı koşulların varlığı ile ilgilidir. Önceleri birlikte velayeti istisna olarak benimseyen Almanya, İsviçre gibi bazı ülkelerde, boşandıktan sonra ebeveynlerin velayeti birlikte kullanabilmeleri; “ortak talepte bulunmaları”, “çocuğun bakımı ve bakım giderleri hakkında anlaşma yapmaları” ve “çocuğun üstün yararına uygunsa anlaşmanın hakim tarafından onaylanması” gibi koşullara bağlıydı. Başka bir deyişle, evlilik birliği devam ederken velayeti birlikte kullanan ebeveynler, evlilik birliği sona erdiği takdirde, velayeti birlikte kullanabilmek için söz konusu koşulları yerine getirmeliydi.3 Avrupa’da birlikte velayetin kural olarak benimsenmesi, 126 vd.; Fulya Erlüle, İsviçre Medeni Kanunu’nda Yapılan Değişiklikler Işığında Boşanmada Birlikte Velayet, Ankara 2019, s. 159 vd. 2 Philippe Meier, “L’autorite parentale conjointe- L’arrêt de la CourEDH Zaunegger c. Allemagne- quels effets sur le droit suisse?”, Konferenz für Kindes- und Erwachsenenschutz KOKES, Marco Zingaro, Estelle de Luze, ISSN. 1664-2007, s. 254; Bahar Öcal Apaydın, “İsviçre Medeni Kanunu’nun Velayete İlişkin Hükümlerinde Değişiklik Yapılması ve Ortak Velayetin Kural Olarak Benimsenmesi”, Bahçeşehir Üniversitesi HFD, Y. 2016, C. 11, S. 145-146, s.643; Erlüle, s. 159; Messaggio concernente una modifica del Codice civile svizzero (Autorità parentale), FF 2011 8025, (https://www.fedlex.admin.ch/eli/fga/2011/1580/it, E.T 01.11.2021). s. 8038. 3 Ayrıntılı bilgi için bkz. Cengiz Koçhisarlıoğlu, Boşanmada Birlikte Velayet ve Yasanın Aşılması, Ankara 2004, s. 15; MartinWidrig, “Elterliche Sorge- ein Grundrecht? Das Diskriminierungsverbot, der Anspruch auf Achtung des Familienlebens und die Revision Law, Jusletter, 23. Juli 2012,s. 1-12, s. 2; Jérôme Delabays, “Autorité Parentale, Droit de Visite et Procédures, Quelques Jurisprudences Récentes”, Symposium zum Familienrecht, Droit de la Famille et Nouvelle Procédure 6e Symposium en Droit de La Famille, Y. 2012, s. 9; B. Apaydın, İsviçre Medeni Kanunu, s. 635; Ingeborg Schwenzer/Tomie Keller, “New Rules on Parental Responsibility in Switzerland (New Rules)”, The International Survey of Family Law, Yıl. 2014, s. 460; Sarah Schläppi, “Gemeinsame elterliche Sorge als Regelfall”, s.1 (https://bracherpartner .ch/fileadmin/user_upload/bracherpartner/publikationen/ Gemeinsame_elterliche_Sorge_als_Regelfall.pdf, E.T. 01.11.2021); Fischer Rechtsanwälte, “Rechtsanwälte, Aus Dem Themengebıet: Scheidungsrecht Merkblatt Einführung Der Gemeınsamen ElterLichen Sorge Als Regel- Fall (AB 1. Julı 2014)”, s. 1 (www.fischer-rechtsanwaelte. ch, E.T. 01.11.2021); Andrea Büchler/
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1