331 7BB 'HUJLVL g]JH Bg/h.B$ù, Çocuğun üstün yararı, çocuk bakımından bir hak değil, çocuk haklarının uygulanabilmesi bakımından bir yol göstericidir.54 Bu itibarla, boşanmalarda her zaman sonuç çocuğun üstün yararına en uygun çözüm olmalıdır.55 Hakim, birlikte velayet kararının çocuk açısından doğuracağı avantaj ve dezavantajları birlikte değerlendirerek en uygun kararı vermelidir.56 Örneğin, çocuğun ciddi bir hastalık geçirdiği ve maddi-manevi bakıma muhtaç olduğu bir dönemde birlikte velayete karar vermesi çocuğun yararınadır.57 Bunun yanında, çocuğun ana ve babası arasında bir çekişme aracı olarak kullanıldığı, ebeveynlerin savaşlarını çocuk üzerinden sürdürdüğü durumlarda birlikte velayetin reddedilmesi söz konusu olabilir. Aynı zamanda, ana ve babanın birlikte velayeti talep etmelerine rağmen, çocuğun yetiştirilmesi konusunda farklı bakış açılarına sahip olmaları, çocuğun geleceğine ilişkin farklı planları yürütmeleri ya da ebeveynlerden birinin çocuğu yetiştirme kabiliyetine sahip olmaması gibi durumlarda da birlikte velayetin çocuğun yararına olmadığı söylenebilir.58 Bu nedenle, ana ve babanın birlikte velayete ilişkin talepleri, çocuğun yararına hizmet ettiği ölçüde önemlidir.59 Çocuğun üstün yararı, velayetin birden fazla kardeş için söz konusu olduğu hallerde, her çocuk için ayrı ayrı değerlendirilmelidir.60 Hakim, velayetin tevdiine ve çocuğun üstün yararının tespitine ilişkin karar verirken, bilimsel verilerden ve uzmanlardan destek almalıdır.61 b) Birlikte Velayete Hakim Olan Diğer İlkelerin Gözetilmesi Birlikte velayete hakim olan ilkelerin başında çocuğun üstün yararı gelir. Ancak, çocuğun görüşünün alınması ve çocuğun güvenliği ilkeleri de çocuğun yararı ilkesi kadar önemlidir. Bu nedenle hakim, 54 Serozan, Çocuk Hukuku, s. 66. 55 Büchler/Clausen, Die elterliche Sorge, s. 3; Büchler/Clausen, Art. 298, s. 418, 419. 56 Büchler/Clausen, Die elterliche Sorge, s. 3. 57 K. Güven, Son Nokta: Ortak Velayet, s. 54. 58 Erlüle, s. 215. 59 Ariel Ayanna, “From Children’s Interests to Parental Responsibility: Degendering Parenthood Through Custodial Obligation”, 19 UCLA Women’s L.J. 1, 60 (2012), s. 22; K. Güven, Son Nokta: Ortak Velayet, s. 20. 60 Gülgösteren, s.165; Usta, s. 142. 61 Oğuz Polat/Evin Güldoğan, “Uzman Görüşünün Boşanma Davalarında Velâyetin Saptanmasındaki Önemi”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, S. 118, Y. 2015, s. 243-254.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1