338 .aUşÕOaşWÕUPaOÕ +XkXka *|UH BLUOLkWH 9HOa\HW .aUaUOaUÕnda +akLPLn 'LkkaWH $OaELOHFH÷L üstün yararına uygun olmak koşuluyla, ana-baba ve çocuğun görüşlerini de dikkate alarak, birlikte velayete karar verebilir.91 Nitekim birlikte velayet, çocuğun yararı için ebeveynlerin birlikte çalışmak zorunda oldukları ve onlara beraberce bakıp, onları eğitmeleri gerektiği anlamına gelir.92 Bu yükümlülük sadece çocuğun velayeti kendisine bırakılan tarafa ait değildir. Her iki ebeveynin de çocuğa bakma yükümlülükleri çocuğun ergin olmasına ve eğitimini tamamlamasına kadar devam eder.93 Ayrıca çocuğun bakımı ve yetiştirilmesi sadece boşanan ebeveynleri değil, evli olmayan ebeveynleri de kapsamaktadır.94 Dolayısıyla ana ve baba anlaşma olsun ya da olmasın, çocuğun fiziksel, zihinsel ve ahlaki gelişimini velayetin bir gereği olarak korumak zorundadırlar.95 Yine de birlikte velayette ebeveynlerin, önemli ölçüde uyumlu, özverili, işbirliği ve uzlaşma içinde çalışma becerisine sahip, bunun yanında belirli bir olgunluğa erişmiş olmaları gerektiği göz ardı edilmemelidir.96 Türk hukukunda ana ve babanın çocuğun bakımı ve bakım giderlerine katılma payı hakkında bir anlaşma yapmaları ve yapılan bu anlaşmanın şartları düzenlenmemektedir. Karşılaştırmalı hukuk ve özellikle ülkenin sosyo-demografik yapısı göz önüne alınarak, yasal bir düzenlemeye gidilmesi gerekir. Ancak, bir düzenleme yapılıncaya kadar, mahkemelerin boşanma sonrası birlikte velayete karar vermeye başladıkları da düşünüldüğünde, bu anlaşma, kıyasen anlaşmalı boşanmada yapılan protokol gibi kabul edilebilir. Buradan 91 Aynı görüş için bkz. Koçhisarlıoğlu, s. 85; Erlüle, s. 253; Kurt, s. 177. 92 Ingeborg Schwenzer/Tomie Keller, “The Changing Concept of ‘Family’ and Challenges for Family Law in Switzerland”, European Family Law Volume ll, The Changing Concept of ‘Family’ and Challenges for Domestic Family Law, (Edited by Jens M. Scherpe University Senior Lecturer, University of Cambridge and Fellow of Gonville and Caius College), Cambridge, UK, s. 329. 93 Schwenzer/Keller, Family Law, s. 329; Gloor/Lukas, s. 487; Bucher, Elterliche Sorge, s. 12. 94 Schwenzer/Keller, Family Law, s. 330. 95 Büchler/Clausen, Die elterliche Sorge, s. 19; Gloor/Lukas, s. 485; Akyüz, Çocuk Hukuku, s. 48; Öztan, Aile Hukuku, s. 1081; S. Çelikel, Boşanma, s. 36; Canan Şimşek, “Türk Hukuku ve Uluslararası Sözleşmeler Çerçevesinde Boşanmanın Çocuklar Yönünden Hukuki Sonuçları”, (Danışmanı: Prof. Dr. Demet Özdamar), Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Özel Hukuk ABD, Özel Hukuk Programı, İzmir 2012, s. 11; Rona Serozan, Çocuk Hukuku, İkinci Basıdan Tıpkı Bası, İstanbul 2017, s. 65, 66; Karaca, s. 84. 96 John G. Jr. Taussig/John T. Carpenter, “Joint Custody”, North Dakota Law Review, Vol. 56, Y. 1980, s. 223- 238, s. 234; Weiner, s. 1538.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1