409 7BB 'HUJLVL g]OHP 7h=h1(5 (UkaP 7aOaW '8<08ù tekim Hemşirelik Kanunu, hemşireyi ve bu statüye bağlı unvanı şöyle tanımlamaktadır: “Türkiye’de üniversitelerin hemşirelik ile ilgili lisans eğitimi veren fakülte ve yüksek okullarından mezun olan ve diplomaları Sağlık Bakanlığı’nca tescil edilenler ile öğrenimlerini yurt dışında hemşirelik ile ilgili, Devlet tarafından tanınan bir okulda tamamlayarak denklikleri onaylanan ve diplomaları Sağlık Bakanlığı’nca tescil edilenlere hemşire unvanı verilir” (HK m. 1). Hemşirelik Yönetmeliği ise, “Hemşirelik Kanunu’na göre hemşirelik mesleğini icra etmeye yetkili sağlık personeli” şeklinde tanım vermektedir (HY m. 4/1-b). Anılan yönetmelik ayrıca, bu mesleğin sunduğu hizmetleri, görev, yetki ve sorumlulukları ayrıntılı anlatmaktadır (HY m. 5, 6). Diğer taraftan, asgarî sağlık meslek lisesi mezunu hemşirenin, hastanın hâl ve hatırını sormaktan ateşini ölçmeye, hatta ilaçlarını vermekten enjeksiyonlarını uygulamaya kadar pek çok bilgi ve tecrübe gerektiren üst düzey önemi haiz görevleri bulunmaktadır (YTKİY m. 132). Detaylı görev çizelgesi, hemşirelik mesleğinde, yetenek yanı sıra, kişiliğe ve duygusal dayanıklılığa yönelik kalite standartlarının aranmasını doğallaştırmaktadır. Ayrıca hastayla hem fiziksel hem de ruhsal yönden devamlı ilgilenebilen müşfik ve özverili karakter şarttır. Hemşirelik mesleğinin kanunî tanımları, sağlık bilimlerindeki tasvirlerle beslenmelidir. Öyle ki hemşire, hastanın yaşamını yardımsız idame ettirebilmesine ve kişisel yeterliğinde yeniden bağımsızlığına kavuşmasına uğraşır. Bu temenniyle, sağlık, iyileşme ya da huzurlu ölüme yönelen bilimsel ve sanatsal müdahalelerde bulunur. İşte Virginia Henderson’un güncel tanımı Uluslararası Hemşireler Birliği tarafından kabul edildiği gibi Türkiye’de de benimsenmektedir.4 Tıp tarihinde, sair afetler, özellikle salgın ve savaşlar, hemşireliğin önemini ve vazgeçilmezliğini vurgulamıştır. Romalı baş hemşire AziSağlık Hukuku Kurultayı, Ankara Barosu, Ankara, 2011, s. 334. Zekeriya Kürşat, “Hemşirelerin Hukukî Sorumluluğu”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 2008, 66/1, s. 293, 294. Hakan Hakeri, Tıp Hukuku, Seçkin, Ankara, 2021, C. 1, s. 209. Belkız Karabakır, Hemşirelerin Tâbi Oldukları Mevzuat ve Hukukî Sorumlulukları Konusundaki Farkındalıkları, İstanbul Üniversitesi Adlî Tıp Enstitüsü Sosyal Bilimler Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Dan. Gürsel Çetin, İstanbul, 2011, s. 1, 5. 4 Rukiye Pınar Bölüktaş/Zülfünaz Özer/Dilek Yıldırım, “Uluslararası Hemşirelik And’ının Meslekî Değerler Açısından İncelenmesi”, Çekmece İZÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 2018, 6/13, s. 86. Ayrıca bkz. Kürşat, s. 293, 302, dpn. 7. Karabakır, s. 4, 5. Kalabalık, s. 334-337. Hakeri, C. 1, s. 205, 209.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1