420 <aUJÕWa\ .aUaUOaUÕ ,şÕ÷Õnda +HPşLUHnLn +XkXkv 6RUXPOXOX÷X leştirilmesi icap eder. Bir defa malpraktis vasıflandırması sabitleşince, Türk borçlar hukukundaki borca aykırılık veya haksız fiil kurumları, hemşirenin tıbbî hatadan hukukî sorumluluğunu yönlendirmektedir. Üstelik hemşirenin borca aykırılıktan sorumluluğuna, sözleşme görüşmelerinde kusur (culpa in contrahendo) da dâhildir. Hemşirelerin meslekî faaliyetleri sebebiyle haksız fiil ve sözleşmeye aykırılık kaynaklı mesuliyetleri bâkidir. Yine hemşireye vekâletsiz iş görmeye dayalı sorumluluk biçilmesi imkân dâhilindedir.40 40 Ayrıntılı bilgi için bkz. Fahriye Oflaz, “Hemşirenin Görev ve Yetkileri”, 3. Sağlık Hukuku Kurultayı, Ankara Barosu, Ankara, 2011, s. 411. Pınar Aksoy Gülaslan, “Tıbbî Kötü Uygulamaya İlişkin Zorunlu Malî Sorumluluk Sigortası”, Uluslararası Sağlık Hukuku Sempozyumu, Ed. Hakan Hakeri ve Cahit Doğan, Türkiye Barolar Birliği, Ankara, 2015, s. 269, 270. Çelik Ahmet Çelik, Tazminat ve Alacaklarda Sorumluluk ve Zamanaşımı, Seçkin, Ankara, 2018, s. 848 vd. Murat B. Alkanat, “Tıbbî Müdahalelerden Doğan Hukukî Sorumluluk”, Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 2002, 11/5, 177-180. Hakeri, C. 2, s. 961 vd. Kaya, s. 59, 60, 70. Terzioğlu/Şahan, s. 139, 140. Çetinkaya Uslusoy/Duran Taşçı/Korkmaz, s. 51, 54. Gülel, s. 587 vd. Kalabalık, s. 344-352, 355-358. Hakeri, “Hemşirelerin Yasal Sorumlulukları-II”, age. Kuğuluoğlu ve ark., s. 89. Kürşat, s. 303-308. Şenocak Z., Hekimin Hukukî Sorumluluğunda Özel Sorunlar, s. 242-251. Cengiz/Küçükay, s. 123. Oktay Ahşen, age. İstanbul Tabip Odası, age. Şahin ve ark., s. 100. Özkaya/Elbüken, s. 118-122. Duysak, s. 29-38. Akbaba/Davutoğlu, s. 611-613. Altun/Yorulmaz, s. 7-11. Deryal, s. 426-439. Dural/Öğüz, prg. 560, dpn. 337. Oğuzman/Seliçi/Oktay Özdemir, s. 225-229. Özpınar, s. 270-291. Özdemir, Diş Hekimlerinin Hukukî Sorumluluğu, s. 183-229. Özdemir, Kayda Geçirme ve Sır Saklama Yükümlülüğü, s. 151, 163. Karabakır, s. 12-39. Özkaya, age. Ayan, s. 51 vd. Yüksel Reyhan, s. 368-377. Güneş Kılıç, s. 67-99. Culpa in contrahendo sorumluluğu hakkında bkz. Fikret Eren, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Yetkin, Ankara, 2020, s. 40. Aydın Zevkliler/K. Emre Gökyayla, Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri, Vedat, İstanbul, 2020, s. 678-680. Ahmet Kılıçoğlu, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, Turhan, Ankara, 2021, s. 57. Andreas Furrer/Markus Muller-Chen/Bilgehan Çetiner, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, On İki Levha, İstanbul, 2021, s. 584-589. Şener Akyol, Dürüstlük Kuralı ve Hakkın Kötüye Kullanılması Yasağı, Filiz, İstanbul, 1995, s. 53, 54. Huriye Reyhan Demircioğlu, Güven Esası Uyarınca Sözleşme Görüşmelerindeki Kusurlu Davranıştan Doğan Sorumluluk (Culpa In Contrahendo Sorumluluğu), Yetkin, Ankara, 2009, s. 43 vd. Mustafa Arıkan, “Culpa in contrahendo Sorumluluğu”, Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2009, 17/1, s. 69-89. Aylin Görener, “Culpa in contrahendo Sorumluluğu”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2019, 36/2, s. 67-80. Hamdi Yılmaz, “Sözleşme Görüşmelerinde Kusur-Culpa In Contrahendo- ve Sorumluluğun Hukuksal Niteliğinde Yeni Görüşler”, Yargıtay Dergisi, 1975, Ocak-43, s. 234-252. Özgür Güvenç, “Culpa in Contrahendo Sorumluluğu Bağlamında Sözleşme Görüşmelerinin Kesilmesi”, Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2014, 18/3-4, 364-370. Vekâletsiz iş görme hakkında bkz. Belgin Erdoğmuş, Roma Borçlar Hukuku Dersleri, Der, İstanbul, 2014, s. 125-128. Kübra Erçoşkun Şenol, “Gerçek Olmayan Vekâletsiz İş Görmenin Sistematik Açıdan Türk Borçlar Kanunu’ndaki Yeri ve 2020 İsviçre Borçlar Kanunu Tasarısı’ndaki Durum”, Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2018, 12/4,
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1