423 7BB 'HUJLVL g]OHP 7h=h1(5 (UkaP 7aOaW '8<08ù m. 527/1). Hemşirenin özel hukuk kaynaklı, özellikle haksız fiil veya sözleşmeye aykırılıktan sorumluluğu, hastanın zararının maddî ve/ veya manevî tazminatla giderilmesini sağlar.42 Acil durumlarda hastanın kendisinden izin alınamadan tedavi edilmesi vekâletsiz iş görme hükümlerine tâbi tutulabilir. Yine sözleşme öncesi görüşmeler sırasındaki kusurlu ve/veya dürüstlük kuralına aykırı davranışlar culpa in contrahendo bakış açısında borca aykırılık kapsamındadır. Tedavi edileceği beklentisi yaratılarak oyalanan hastanın durumunun kötüleşmesi bu minvaldedir.43 Nihayet, sözleşme görüşmelerinde kusurlu davranış ve vekâletsiz iş görme olasılıkları örneklendirilebilir. Hemşirenin tıbbî bilgisini en iyi şekilde kullanması ve tedavi amacıyla tıbba en uygun yöntemi seçmesi kâfidir. Yoksa hemşire iyileştirme gibi şifalı sonuç garantisi vermez. Hemşirenin, hekimden bağımsız vaziyette sağlık hizmeti sunabildiği malumdur. İşte hastanın bakım ve gözetimini üstlenmesi konusunda sözleşme müzakereleri devam ederken hemşirenin dürüst davranması önemlidir. Bunun için hızlı iyileştirme veya yaşam süresi uzatma gibi nafile vaatler dile getirilmemelidir. Tıbbî bilginin ve hemşirelik statüsünün umut tüccarlığına alet edilmesini hukuk düzeni korumaz (TBK. m. 502 vd., 102 vd.; TMK m. 2). Ayrıca, görev mahalli haricinde denk geldiği trafik kazasında yaralanan ve bilinci kapanan yalnız kişiye tıbbî müdahalede bulunan hemşire vekâletsiz iş görmekte sayılabilir. Benzer yönde, kendinde olmayan hasta, yakını olmayan üçüncü kişilerce acil servise getirildiğinde ivedi tıbbî müdahale esnasında vekâletsiz iş görüldüğü düşünülebilir. Bu örneklerde, hemşire, kural olarak her türlü ihmalinden sorumludur. Yalnız hastanın veya yaralının daha büyük zarardan kurtarılmasını amaçlayan hemşirenin sorumluluğunun hafif değerlendirilmesi hâkimin takdirindedir (TBK m. 527/1; TMK m. 4). 42 Kürşat, s. 303, dpn. 9, 304, 307-317. Çetinkaya Uslusoy/Duran Taşçı/Korkmaz, s. 54. Karabakır, s. 155-20. Aksoy Gülaslan, s. 269, 270. Özkaya/Elbüken, s. 118124. Duysak, s. 25. Akbaba/Davutoğlu, s. 611. Altun/Yorulmaz, s. 7, 8, 10. Yüksel Reyhan, s. 368-377. Hakeri, “Hemşirelerin Yasal Sorumlulukları-II”, age. Ersoy Y., Tıbbî Hatanın Hukukî ve Cezaî Sonuçları, s. 183-187. Terzioğlu/Şahan, s. 139, 140. Cengiz/Küçükay, s. 120-127. Kuğuluoğlu ve ark., s. 89. Alkanat, s. 177-180. Arıkan, s. 69-89. Demircioğlu, s. 43 vd. Güvenç, s. 364-370. Akyol, s. 53, 54. Görener, s. 67-80. Erçoşkun Şenol, s. 38-50. Zevkliler/Gökyayla, s. 678-680. Eren, Özel Hükümler, 909 vd. Eren, s. 40. Kılıçoğlu, s. 57, Erdoğmuş, s. 125-128. Yüksel Reyhani, Vekâletsiz İş Görme, s. 794-802. Güneş Kılıç, s. 67-99. 43 Yüksel Reyhani, Vekâletsiz İş Görme, s. 794, 802.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1