435 7BB 'HUJLVL g]OHP 7h=h1(5 (UkaP 7aOaW '8<08ù “Tıbbî uygulama hatası iddiasıyla açılan davaların sayısının artması tesadüf değildir. Teknolojik ve bilimsel gelişmelerle beraber toplumun eğitim düzeyi ve sosyal etkileşimi artmıştır… Toplumsal bilinçlenme ile beraber, sağlık endüstrisinden hizmet alan hastaların beklentileri de artmıştır…”.89 Yine hekimi hukuk kıskacında kurban bilincinde açıklayan ve malpraktis davalarının sıklığını hekimin ideal sağlık hizmeti vermek için asgarî fizikî şartlardan yoksunluğuna bağlayan görüş anılmalıdır.90 Malpraktis kaynaklı davaların artma sebebi yazarlarca enteresan tahmin edilmektedir. Hemşireler açısından, bu tahminlere katılmak kesinlikle mümkün değildir. Türkiye’de, malpraktis kaynaklı davaların artma sebebi, hastaların hak arama hürriyeti konusunda medya ve sair teknolojik imkânlarla gözlerinin açılması değildir. Asıl bazı vakıf üniversitelerinin sağlıkla ilgili eğitim kulvarına katılması dikkate alınmalıdır. Tıp, diş hekimliği ve hemşirelik eğitimi, yetersiz, özensiz ve en önemlisi para kazanma odaklı organize edilmemelidir; aksine, literatürdeki gelişmeleri ve teknolojik ilerlemeleri yakından takip etmelidir. Sıra hemşirelik eğitimine geldiğinde, tıbbî müdahalenin sanatkarlık yönünde, meselâ damar yolu açma, branül veya kateter takma, kas yahut damar içine enjeksiyon uygulama gibi tatbikatlarda, birebir ve yüz yüze eğitime meyledilmelidir. Hemşirelikte eğitime önem verilmesi gerektiği aşikârdır. Hemşireler üzerinde yapılan sosyolojik araştırma, onların tâbi oldukları mevzuat ve hukukî sorumluluklarını iyi bilmediklerini, bu konudaki bilgi seviyelerinin meslekî tecrübelerine bağlı yükselmediğini; fakat eğitim düzeyleri arttıkça anket sorularını doğru yanıtladıklarını göstermiştir.91 Ayrıca, hemşirenin çalışma saatleriyle iş yükünde, adalet ve vicdan üzere karar verilmelidir. Talimatnameler hazırlanmasıyla hemşirelik hizmetinin standart hâle getirilmesi, hekimle hemşire ara4. HD, 2012/8778, 2013/8959, 16.5.2013. Yarg 13. HD, 2015/30631, 2016/7474, 10.3.2016. Yarg 13. HD, 2015/4491, 2016/9749, 6.4.2016. Yarg 13. HD, 2015/19241, 2016/13610, 26.5.2016. Yarg 13. HD, 2015/18038, 2017/3975, 5.4.2017. Yarg 13. HD, 2016/10242, 2019/5070, 18.4.2019. Yarg 13. HD, 2016/13768, 2019/6769, 29.5.2019. Yarg 13. HD, 2016/30032, 2020/25, 13.1.2020. Yarg 4. HD, 2020/3974, 2020/8071, 26.6.2020. Yarg 13. HD, 2017/6263, 2020/3386, 25.3.2020. 89 Yördem, s. 539. Özkaya/Elbüken, s. 110. Aynı yönde bkz. Cantürk, s. 304. 90 Akbaba/Davutoğlu, s. 609. 91 Karabakır, s. 114-125.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1