294 6769 Sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu Kapsamında “Mal veya Hızmetlerin Aynılığı ya da Benzerliği” bulunan ve benzer nitelik, fonksiyon veya amaca sahip olan mallarla veya hizmetlerle aynı kapsamda değerlendirileceği” belirtilmiştir. Nice Anlaşması’nın taraf ülke ofislerine getirdiği tek yükümlülük bu ofislerce markalara ilişkin düzenlenecek belgelerde ve yapılacak yayınlarda söz konusu markanın kapsadığı Nice sınıfına da yer verilmesidir.28 Söz konusu Anlaşma’nın 2. maddesinin birinci fıkrası uyarınca, sınıflandırma tescil edilen herhangi bir marka için temin edilen koruma sınırlarının değerlendirilmesi konusunda bağlayıcılık arz etmemektedir. Aynı maddenin ikinci fıkrasında, her devletin Nice Anlaşması’yla düzenlenen sınıflandırma sistemini esas sistem ya da yardımcı sistem olarak kullanma hakkı olduğu belirtilmektedir. Bu noktada, Nice sınıflandırmasının mal/hizmet benzerliği konusundaki bağlayıcılığını değerlendirmekte fayda bulunmaktadır. Bu kapsamda, iki soru akla gelmektedir. İlki, TÜRKPATENT’e bir markanın tescili amacıyla başvurulduğunda ve markanın yayımlanması üzerine itiraz geldiğinde gerçekleştirilecek benzerlik değerlendirmesinde sınıf sisteminin rolü ne olacaktır? Diğeri ise, mahkemelerin önlerine gelen davalar kapsamında yapacağı mal/hizmet benzerliği değerlendirmesinde sınıf sisteminin rolü nedir? SMK m. 11/4, “Mal veya hizmetlerin aynı sınıflarda yer almaları benzer olduklarına, farklı sınıflarda yer almaları da benzer olmadıklarına karine teşkil etmez.” hükmünü haizdir. 556 sayılı KHK’nın 24. maddesinde de mal ve hizmetlerin sınıflandırılmasının markaların tescili amacıyla olduğu düzenlenmekteydi. Bu kapsamda doktrinde, sınıflandırma sistemine tescil işlevini aşan bir güç tanınmasının doğru olmayacağı ifade edilmektedir.29 Yargıtay 2007 yılında tesis ettiği CASA kararında Nice sınıflandırmasının bağlayıcı olmadığını ifade etmiştir.30 Bu açıklamalar ve kararlar ışığında, mahkeme tarafından somut olay kapsamında yapılacak mal/hizmet benzerliği değerlendirmesinde, Nice sınıflarının farklı 28 Ünsal, s. 5. 29 Çolak, s. 212; Paslı, s. 31; Ünal Tekinalp, Fikri Mülkiyet Hukuku, 5. Baskı, İstanbul 2012, s. 442; Uzunallı, s. 682, 683. 30 Yargıtay 11. HD, T. 05.02.2007, E. 2005/13645, K. 2007/1319. Aynı yönde bkz. Yargıtay 11. HD, T. 27.04.2015, E. 2015/865, K. 2015/5841 (Kazancı İçtihat Bilgi Bankası, Son erişim tarihi: 06.06.2021).
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1