347 TBB Dergisi 2022 (158) E. Tuncay SENYEN KAPLAN sözleşmesinin esaslı unsurları olan işçinin iş görme borcu ile bunun karşılığında işverenin ücret ödeme borcu çalışma koşullarının en önemlileridir. Çalışma koşulları işin ifasına yönelik olarak işin görüleceği yer, zaman, işçiye ödenecek ücret, çalışma süreleri ve yıllık ücretli izine ilişkin olabileceği gibi doğrudan işin ifasına ilişkin olmamakla birlikte işçinin çalıştığı işyerinde tabi olduğu güvenlik, sağlık, ısınma, havalandırma, sigara odası gibi konulara yönelik olabilir.12 Yargıtay bir kararında, iş sözleşmesinin esaslı unsurları olan “işçinin iş görme, işverenin ücret ödeme borcunun çalışma koşullarının en önemlileri olduğunu belirterek” bundan başka işin nerede ve ne zaman görüleceği, işyerindeki çalışma süreleri, yıllık izin süreleri, ödenecek ücretin ekleri, ara dinlenmesi, evlenme, doğum, öğretim, gıda, maluliyet ve ölüm yardımı gibi sosyal yardımların da çalışma koşulları arasında yer aldığını işçiye özel sağlık sigortası yapılması ya da işverence primleri ödenmek kaydıyla bireysel emeklilik sistemine dahil edilmesinin de çalışma koşulları kapsamına dahil olduğunu” ifade etmiştir.13 Doktrinde çalışma koşulları kavramının iş sözleşmesinde taraflarca belirlenen sözleşme koşullarından daha kapsamlı olduğu; sözleşme koşulları kavramının taraflar arasındaki iş sözleşmesi ile bunun eki niteliğinde olan personel yönetmeliği ve işyeri uygulaması ile belirlenen koşulları, çalışma koşulları kavramının ise, sözleşme ile kararlaştırılanlara ek olarak yasa, tüzük ve yönetmeliklerde belirlenen koşullar ile toplu iş sözleşmesi, talimatlarla belirlenen koşulları da kapsadığı ifade edilmektedir.14 İş Kanunu’nun 22. maddesinde ise, sadece bireysel iş sözleşmesiyle veya iş sözleşmesinin eki niteliğindeki personel yönetmeliği ve benzeri kaynaklar ya da işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma koşullaBaskan) s. 225, 226; Şen, s.23, 24; İzmir BAM9HD. 10.11.2020 gün, 2018/1308. E. 2020/1123 K. Şahin Çil, İş Hukuku Yargıtay İlke Kararları (2019-2021 Yılları) Ankara 2021, s.477. 12 Civan, s. 87, 88; Şen, s. 24, 25. 13 Y9.HD. 27.10.2008, 2008/29715 E. 2008/28944, K. Şahin Çil, İş Hukuku Yargıtay İlke Kararları (2013-2014 Yılları), Ankara 2014 s.567; Y.22 HD. 15.11.2018, 2017/14541-2018/24497; Gerekçeli İçtihatlı, İş Kanunu ve Yargıtay Uygulaması I, Ankara 2019, s.848-854. 14 Ekonomi, “Çalışma Şartlarının Belirlenmesi ve Değişen İlişkilere Uyumu”, Kamu İş Hukuku ve İktisat Dergisi, C.4, S.2, Ankara 1997 (Çalışma Şartları), s.159, 160; Gaye Burcu Yıldız, İş Hukukunda Sözleşmesel Kayıtlar, Ankara 2014, s.77; Doğan Yenisey, s.125; Şen, s.26.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1