466 Uluslararası Deniz Hukuku Kapsamında “Takımada” Kavramı ve Bir “Takımada Devleti” ... dışarıda bırakılmıştır. İngiltere ise karasularının genişliğinin en fazla dört deniz mili olabileceği konusunda uluslararası toplumda bir genel kanının mevcut olduğunu ve uluslararası hukukun kıyı devletine esas hatları çizme konusunda tam bir belirleme yapma yetkisi vermediğini; bunun çeşitli sınırlarının mevcut olduğunu belirtmiştir.22 Divan, uygulanan düz esas hat yönteminin diğer kıyıdaş devletler tarafından nasıl karşılandığını ve bu uygulamanın tarihsel gelişim sürecini inceledikten sonra şu karara varmıştır: “Divan, Norveç sisteminde kullanılan ve Norveç kıyısının kendine özgü coğrafyası dolayısıyla uygulanması zorunlu olan düz esas hat yönteminin, uyuşmazlık ortaya çıkmadan çok önce dahi, hükümetlerin tavrının bunu uluslararası hukuka aykırı görmediklerinin kanıtı olarak sürekli ve yeterli derecede uzun bir süre boyunca uygulanarak pekiştirildiğine karar vermiştir.”23 Bu karar doğrultusunda, düz esas hattın gerisinde kalan deniz alanının içsular olduğu kabul edildiğinden takımadayı oluşturan ada, adacık ve kayalıkların içinde kalan deniz alanları da içsular olarak görülmüştür. Kıyı takımadaları açısındansa, bu tür takımadaların kıyının doğrultusundan önemli derecede sapmış olmaması, deniz alanları ile bu alanları çevreleyen ya da bölen kara oluşumları arasında yakın bir ilişkinin olması ve uzun süreli uygulamayla ortaya konabilecek yalnızca o bölgeye özgü ekonomik menfaatlerin mevcudiyeti halinde düz esas hatların çizilmesinde esas alınabileceğini belirtmiştir.24 Divan’ın verdiği kararın takımadalar bakımından iki açıdan önemi bulunmaktadır. Bunlardan ilki, Norveç kıyısının coğrafi farklılıklarının, karasularının belirlenmesi açısından normal esas hat dışında farklı bir sistemin uygulanmasını meşrulaştırmasıdır. İkincisi ise Skjaergaard’daki balıkçılık kaynaklarına, yerel halkın ekonomik bağımlılığının da düz esas hattın kullanılması için bir meşruiyet nedeni olarak görülmesidir.25 22 Jens Evensen, “The Anglo-Norwegian Fisheries Case and Its Legal Consequences”, The American Journal of International Law, 1952, C. 46, S. 4, s. 610-13. 23 İngiltere-Norveç Balıkçılık Davası Kararı, 1951, para. 139. 24 a.g.k. para. 132-133. 25 a.g.k. para. 127-28.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1