483 TBB Dergisi 2022 (158) Gökey SARAÇYAKUPOĞLU / Ali ÖZGÖKTAŞ Endonezya, bir takımada devleti olarak resmen tanınmak amacıyla Singapur, Malezya ve Tayland başta olmak üzere komşu devletleriyle deniz yetki alanları sınırlandırma andlaşmaları yapmıştır.85 Endonezya’nın söz konusu andlaşmaları yapmaktaki amacı, bölge devletlerinin güvenini ve desteğini kazanmak olmuştur. Ayrıca Endonezyalı yetkililer de deniz hukukuyla ilgili katıldıkları akademik konferanslarda Endonezya’nın deniz yetki alanlarını sınırlandırmaya yönelik iç hukuk işlemleriyle, diğer devletler gibi ülkenin güvenliğini ve toprak bütünlüğünü sağlamaya çalıştığını öne sürmüşlerdir.86 Daha sonraki yıllarda da Endonezyalı yetkililer takımada devleti konusundaki tutumlarını istikrarlı bir şekilde sürdürmüşlerdir. 1969 yılında ise yapılacak olan üçüncü bir deniz hukuku konferansının planlama çalışmalarına katılmışlardır. Endonezyalıların takımada devleti kavramı konusundaki istikrarlı ve cesur tutumları, BMDHK’da da kendini göstermiştir. Yaklaşık dokuz yıl süren görüşmelerde, takımada devleti ile ilgili oturumlarda Endonezya’nın 1957 yılında yayımladığı Djuanda Deklarasyonu ile “kendisini bir takımada devleti olarak ilan ettiği” belirtilmiştir. Takımada devleti kavramının uluslararası anlamda tanınması amacıyla Endonezya, Filipinler, Mauritius ve Fiji’den oluşan bir grup devlet, 14.03.1973 tarihinde bir taslak öneri hazırlayıp Deniz Yatağı Komitesi’ne sunmuştur. Söz konusu dört devletin sunmuş olduğu düzenleme teklifi şöyledir: “1. Bileşen adaları ve diğer doğal özellikleri içsel bir coğrafi, ekonomik ve politik varlık oluşturan ve tarihsel olarak böyle kabul edilebilecek bir takımada 85 Yapılan deniz yetki alanı andlaşmalarından en önemlileri şunlardır: 1971’de ve 1975’te Tayland ile yapılan kıta sahanlığı sınırlandırma andlaşmaları, 1969’da kıta sahanlığı ve 1970’te Malezya ile yapılan karasuları sınırlandırma andlaşmaları ve 1973’te Singapur ile yapılan karasuları sınırlandırma andlaşması. (Vivian Louis Forbes, Indonesia’s Delimited Maritime Boundaries, Springer Publishing, New York 2013, s. 35.) 86 Diğer taraftan, çeşitli uluslararası konferanslara ve Asya-Afrika Hukuk Müşavirliği Komitesi gibi uluslararası örgütlerin toplantılarına katılarak özellikle bağımsızlığını yeni kazanmış devletlerden taleplerine destek olmalarını istemiştir. (Butcher, “Becoming an Archipelagic State: The Djuanda Declaration of 1957 and the “Struggle” to Gain International Recognition of the Archipelagic Principle”, s. 43.)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1