Türkiye Barolar Birliği Dergisi 158.Sayı

55 TBB Dergisi 2022 (158) Ali Osman ONAR tarafından yapılmaktadır. Ancak bu hareketi yapan kişinin hekim ya da sıradan bir kişi olması arasında fark yoktur. Oysa ötanazide öldürücü hareket yalnızca hekim tarafından gerçekleştirilebilmektedir.6 Yine ötanazinden farklı olarak talep üzerine öldürmede mağdurun acılarından kurtulmak için ölmek isteyen bir hasta olması koşulu da bulunmamaktadır.7 1. Ötanazi Kavramı Ötanazi iyileşmeyeceği ve dayanılmaz acıları ölümüne kadar tıbbi olarak süreceği benimsenmiş olan, durumu kendisi tarafından da bilinen kişinin özgür iradesiyle vereceği karar üzerine bir hekim aracılığıyla acısız bir şekilde yaşamının sonlandırılmasıdır.8 Ötanazi eylemin gerçekleştirilmesine göre aktif ötanazi ve pasif ötanazi; hastanın iznine göre istemli ötanazi, istem dışı ötanazi, istemsiz ötanazi olarak ayrımlara tabi tutulmaktadır. 2. Ötanazi Türleri 2.1. Eylemin Gerçekleştiriliş Biçimine Göre Ötanazi 2.1.1. Aktif Ötanazi Aktif ötanazi, hekim tarafından hastaya derin bir sedasyon verilmesini müteakip ani ölüm yapacak dozda ilaç da verilmek suretiyle hastanın hayatının sonlandırılmasıdır.9 2.1.2. Pasif Ötanazi Pasif ötanazi, hekimin hastanın belli bir süre daha yaşamasını sağlayacak yaşam destekleyici tedaviyi sunmayarak ya da tedaviyi son6 Hakan Hakeri, Derya Tekin, 100 Tartışmalı Soruyla Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, 1. Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara, 2021, s. 27. 7 Alan Akcan, s. 5; Yusuf Yaşar, Işıl Turan, “Alman, Avusturya ve İsviçre Yüksek Mahkeme Kararları Çerçevesinde Talep Üzerine Öldürme Suçu ile Ötanazi İlişkisi”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 2013, C. 19, S. 1, s. 44. 8 Erdem Özkara, “Ötanaziye Farklı Bir Bakış: Belçika’da Ötanazi Uygulaması ve Ülkemizdeki Durum”, TBB Dergisi, 2008, S. 78, s. 106. 9 Erika Biton Serdaroğlu, “Ötanazi- Ölme Hakkı”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, Prof. Dr. Cevdet Yavuz’a Armağan Özel Sayısı, 2016, C.1, s.466; Özkara, s. 106; Alan Akcan, s. 6; Hakan Hakeri, Tıp Hukuku, 7. Baskı, Seçkin Yayınevi, Ankara, 2013, s. 693.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1