162 Gençlik Çeteleri ve Genç Suçluluğu Arasındaki İlişki Üzerine Bir İnceleme gençlik çetelerini diğer kolektif gruplardan ayırt etmede önem taşıyıp taşımadığı yönünde de tartışmalar mevcuttur. Trasher, 1927’de mevcut çalışmaların çetelerin bir suç “nedeni” olduğunu destekler nitelikte olmadığını; çetelerin suçun işlenmesini kolaylaştırmaya katkıda bulunan, yayılmasını hızlandıran ve kapsamını büyük ölçüde genişleten bir faktör olduğunu söylemenin daha doğru olacağını ileri sürmüştür.24 Yablonsky ise aksine, 1963’te sert bir biçimde şiddetin, çetelerin merkezinde bulunduğunu, vahşetin ve barbarlığın çeteye içkin kavramlar olduğunu savunmuştur.25 Aynı tarihlerde Short ve Strodtbeck, şiddet içerikli eylemlerin gençlik çetelerinde ciddi sonuçlara yol açmadığını ifade etmişlerdir.26 Miller ve Klein, 1950 ve 1960’larda çetelerin özellikle şiddet eğilimli gruplar olmadıklarını belirtirken; 1970 ve 1980’lere gelindiğinde durumun farklı olduğunu; hatta “modern çetelerin saldırı içerikli faaliyetlerinin sonuçlarının, önceki dönemlerden belirgin şekilde daha ölümcül olduğu” kanısına varmışlardır.27 Thornberry, 1998’de yayımladığı Amerika’da üç farklı eyaleti kapsayan araştırmasında, resmî makamlara bildirilen genç suçluluğu hacmine çete üyesi gençlerin katkısı değerlendirildiğinde, çete üyelerinin her tür suç tipinin işlenmesinde belirgin oranda rol aldığını ortaya koymuştur. Araştırmaya göre örneğin; çete üyeleri, Seattle’da işlenen tüm soygunların %85’ini, tüm uyuşturucu satışı olaylarının Denver’de %87’si, Rochester’da %70’ini işlemişlerdir.28 Çete üyelerinin daha fazla suç işlediği tezine ilişkin temel çalışmalarda da farklı araştırmacılara ergenliklerinin bir döneminde çete üyesi olduklarını söyleyen kişilerin, diğer gençlere göre daha yüksek oranda suç işledikleri ileri sürülmüştür. Bununla birlikte, Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Avrupa gibi çeşitli yerlerde yapılan çalışmalarda da aynı bulgulara ulaşıldığı; dahası araştırma, çete üyesi gençler ile çete üyesi olmayan gençler arasında yapıldığında da paralel sonuçlar elde edildiği ifade edilmiştir.29 24 Thrasher, s. 264, 265. 25 Lewis Yablonsky, The Violent Gang, The Macmillan Company, New York 1963, s. 4-6. 26 Walter B. Miller, “Violent Crimes in City Gangs”, The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 1966, C. 346, S. 1, s. 98. 27 Spergel, s. 188, 189. 28 Thornberry, Membership in Youth Gangs and Involvement in Serious and Violent Offending, Serious & Violent Juvenile Offenders, s. 159. 29 Konu ile ilgili çalışmaların değerlendirilmesi için bkz. MalcolmW. Klein/Cheryl L. Maxson, Street Gang Patterns and Policies, Oxford University Press, 2010, s. 72 vd.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1