213 TBB Dergisi 2022 (159) Hüseyin ACAR landığında suç da tamamlanmış olur. Bulaşıcı hastalıklardan birine yakalanmış veya bu hastalıklardan ölmüş kimsenin bulunduğu yerin karantina altına alınmasına dair yetkili makamlarca alınan veya uygulanan tedbirlere failin herhangi bir şekilde uymaması hâlinde suç tamamlanır. İcra hareketlerinin failin elinde olmayan istisnai bir nedenden dolayı suçun tamamlanamaması hâlinde teşebbüs hali söz konusu olacaktır. Örneğin, karantina altına alınan demir bariyerlerle çevrilmiş bölgeye girmek için bariyeri aşmaya çalışırken ya da karantina altında tutulduğu bölgeden yetkililerden izin almadan ayrılmak için bariyerlerden atlamaya çalışırken güvenlik görevlileri tarafından yakalanması halinde kişi suça teşebbüsten sorumlu olacaktır.140 Bulaşıcı hastalıklara ilişkin tedbirlere aykırı davranma suçu bakımından gönüllü vazgeçmeye ilişkin hükümlerin uygulanması mümkündür.141 Fail, suçun icra hareketlerinden gönüllü vazgeçer veya kendi çabalarıyla suçun tamamlanmasını veya neticenin gerçekleşmesini önlerse, teşebbüsten dolayı cezalandırılmaz; fakat tamam olan kısım esasen bir suç oluşturduğu takdirde, sadece o suça ait ceza ile cezalandırılır (TCK md 36).142 Örneğin karantina altında tutulduğu yerden ayrılmak isteyen kişi, yetkili görevlileri yaralayarak hareketini gerçekleştirmek üzereyken vazgeçmiş olduğunda bulaşıcı hastalıklara ilişkin tedbirlere aykırı davranma suçuna teşebbüsten sorumlu olmaz ancak kasten yaralama suçundan sorumlu olur.143 Diğer taraftan failin etkin pişmanlık hükümlerinden yararlanabilmesi için kanunda bunun açıkça öngörülmesi gerekir. TCK’nın 195. maddesinde etkin pişmanlığa yer verilmediğinden bulaşıcı hastalıklara ilişkin tedbirlere aykırı davranma suçuyla ilgili olarak failin etkin pişmanlık hükümlerinden yararlanabilmesi mümkün bulunmamaktadır.144 140 Bulaşıcı hastalıklara ilişkin tedbirlere aykırı davranma suçu, alınantedbirlerin ihlal edilmesi halinde tamamlanır. Zarar suçu olmadığından hareket ile netice birbirinden ayrılamaz, hareket kısımlara bölünemez. İcra hareketleri kısımlara bölünemeyeceği için suça teşebbüsün mümkün olmadığı yönünde görüşler için bkz. Hafızoğulları/Özen, s. 129; Kangal, s. 442; Yaşar/Gökcan/Artuç, s. 6038; Çakmut, s. 550. 141 Kangal, s. 442-443. 142 Hüseyin Acar, Türk Ceza Hukukunda Gönüllü Vazgeçme Kurumu, Adalet Yayınevi, Ankara, 2013, s. 41-55. 143 Kahraman, s. 756. 144 Kahraman, s. 756.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1