Türkiye Barolar Birliği Dergisi 161.Sayı

9 7BB 'HUJLVL $\şHn 6(<0(1 d$.$5 lı ayaklarla örneklenen disiplindi. Sonuç olarak, çocuğun ayaklarını özenle bağlamak ailenin itibarını korumaktaydı.20 Ayak bağlama geleneğinin, Neo-Konfüçyüsçü aile geleneğinden kaynaklandığı ileri sürülmektedir.21 Konfüçyüsçü anlayışa göre toplumun hiyerarşik bir yapılanması vardır ve bu sosyal yapı içerisinde herkes belli bir yer tutmaktadır. Doğadaki ve evrendeki her şeyin sabit bir yeri vardır. Aile içindeki baba, eş, büyük oğul, küçük oğul ve aile içindeki diğerlerinin sosyal rolleri gibi. Söz konusu sabit roller yerini bulduğunda huzur, aksi takdirde ise bir karmaşa söz konusu olur. Bu sebeple herkes kendine ait sosyal rolleri gerçekleştirmelidir. Her ferdin görev ve sorumlulukları, örf ve âdet kuralları ile belirlenmektedir. Örf ve âdet kuralları, her ferdin, kendi statüsüne ve rolüne uygun olan beklentilerini ve görevlerini düzenlemektedir. Herkes toplumdaki yerini gözettiğinde ve gerekli sorumluluk ve görevlerini yerine getirdiğinde sosyal düzen ve uyum korunur.22 Konfüçyüsçü aile yapısı, geleneksel olarak değer sistemiyle tanımlanmıştır. Yaş derecelendirmesi, kuşak sıralaması, ebeveynler ve kardeşler arasındaki saygı bağları, karmaşık ama oldukça etkili bir geniş aile sistemi tarafından üyelerine getirilen güvenlik, yoğun bir şekilde yapılandırılmış değerlerin ortak özü, geniş çapta yayılmış ve herkes tarafından bilinen bir etik kod ve bir ahlak, herkesin belirli bir görevi olduğu bir rol tanımı, çalışkanlık, disiplin ve öğrenmeye verilen yüksek önem, bu değerler arasında yer almaktadır.23 Konfüçyüsçülükte aile, tüm sosyal ilişkilerin temeli ve prototipi olarak kabul edilir. Toplum, ailenin bir uzantısı olarak görülür.24 Bu tür bir ailede, büyükbaba, altmış yaşına kadar evin reisidir ve aileyi temsil eder. Büyükanne, ev içini yönetmekten, gelinlerini oğluna saygı gösterecek şekilde sosyal20 Erika Sussman, “Contending with Culture: An Analysis of the Female Genital Mutilation Act of 1996”, Cornell International Law Journal, 1998, C: 31, S: 1, s. 216. 21 Saman Rejali, “From Tradition to Modernity: Footbinding and Its End (1839-1911) –the History of the Anti-Footbinding Movement and the Histories of Bound-feet Women in China”, Prandium-The Journal of Historical Studies, Fall 2014, C: 3, S: 1, s. 3. 22 Uichol Kim ve Shin Park Young, “Confucianism and Family Values Their Impact on Educational Achievement in Korea”, Zeitschrift für Erziehungswissenschaft, 2000, Yıl: 3, S: 2, s. 232. 23 Walter H. Slote, “Psychocultural Dynamics within the Confucian Family”, Ed. Walter H. Slote ve George A. De Vos, Confucianism and the Family, State University of New York Press, Albany, 1998, s. 38. 24 Kim ve Park Young, a.g.m., s. 233.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1