226 7Uk +XkXkXnda BRşanPa 6HEHSOHULnLn ønFHOHnPHVL GİRİŞ Aile, insanın tabii olarak içinde yaşama ihtiyacı duyduğu ilk topluluk türüdür. Bu anlamda insan topluluğunun çekirdeğinin aile olduğu söylenebilir. Sosyolojik süreçlerin her aşamasında aile süreklilik arz eden bir ilişki olarak var olmuştur ve bu şekilde var olmaya devam edecektir. Gerek yürürlükte olan 2709 sayılı ve 1982 tarihli Anayasamıza gerekse günümüz aile yapısından dolayı ivedi olarak önem atfedilmesi gereken çocuk, kadın gibi bireylerin korunmasına yönelik mevzuata bakıldığında, aile kurumunun sağlıklı şekilde işleyişi için kanun koyucu tarafından çeşitli hükümler konulduğu görülmektedir. Bahsettiğimiz sağlıklı işleyişin tesisinde en genel anlamıyla esas alınacak madde, Anayasamızın 41. maddesidir. Anayasamızın 41. maddesinde: “Aile, Türk toplumunun temelidir ve eşler arasında eşitliğe dayanır. Devlet ailenin huzur ve refahı ile ananın ve çocukların korunması ve aile planlamasının öğretimi ile uygulamasını sağlamak için gerekli tedbirleri alır, teşkilatı kurar. Her çocuk koruma ve bakımdan yararlanma, yüksek yararına aykırı olmadıkça ana ve babasıyla kişisel ve doğrudan ilişki kurma ve sürdürme hakkına sahiptir. Devlet her türlü istismara ve şiddete karşı çocukları koruyan tedbirleri alır” denilerek aile kurumunun ilerleyişinde genel kıstaslar belirlenmiş ve âdeta kurumsal bağlamda bir yol haritası ortaya konulmuştur. Hukuk sistemimiz açısından ve sosyokültürel anlamda yadsınamayacak yoğunlukta değer verilen aile kurumunun yasal zeminini ise evlilik ilişkisi oluşturmaktadır. Evliliğin sonlandırılması, önemi gereği, ayrıca irdelenmesi gereken bir konudur. Bu bağlamda, söz konusu çalışmada, ağırlıklı olarak evliliğin sonlandırılmasının karşılığı olan boşanmanın sebepleri incelenmiştir. I. GENEL OLARAK BOŞANMA Karı ve kocanın sağ oldukları durumda evlenmeyi sona erdiren normal hâl boşanmadır. Bu bakımdan boşanmayı, eşler hayattayken, kanunda öngörülmüş olan bir sebebe dayanarak, eşlerden birinin aça-
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1