227 7BB 'HUJLVL 'LUHn <(öø1 cağı dava sonucunda evlilik birliğine hâkim kararı ile son verilmesi olarak tanımlayabiliriz.1 Tanımdan da anlaşılabileceği üzere, boşanma davasının açılabilmesi için geçerli bir evliliğin kurulmuş ve davanın açıldığı tarihte devam ediyor olması gerekir. Boşanma ile ilgili farklı tanımlar da yapılmıştır. Aras boşanmayı, evliliğin kendisinden beklenen işlevi yerine getiremeyeceği hâllerde, evliliğe son verilmesini sağlayan yargısal bir yol şeklinde tanımlamıştır.2 Yetik’e göre boşanma, evliliklerini gereği gibi sürdüremeyen, birlikte yaşayamayan, evlilikten beklenen her türlü faydayı sağlayamayan eşler için bir ihtiyaçtır.3 Ceylan’a göre ise boşanma, evlenme anında mevcut olmayan bir sebebe dayanarak açılacak yenilik doğuran dava neticesinde verilen ilam ile evliliğe geçmişe etkili olarak son verilmesidir.4 Türk Medeni Kanunu (TMK) boşanmaya imkân veren sebepleri altı madde hâlinde düzenlemiştir (madde 161-166). Bu sebepler değişik sınıflandırmalara tabi tutulabilir. Bir kısım sebepler davalının kusuruna bağlı olduğu hâlde, diğerlerinde kusurun bulunması aranmamaktadır. Bir kısım sebeplerde evlilik birliğinin çekilmez hâle gelmesi arandığı hâlde, diğerlerinde aranmamaktadır. Evlilik birliğinin çekilmez hâle gelmesi şartını arayan sebeplere nisbî boşanma sebebi; evlilik birliğinin çekilmez hâle gelmesi şartının aranmadığı boşanma sebeplerine ise mutlak boşanma sebebi denilmektedir. Bazı boşanma sebepleri kanunda özel olarak düzenlendiği için bunlara özel boşanma sebebi denilirken; TMK madde 166’da düzenleme bulmuş olan evlilik birliğinin sarsılması ise boşanmanın genel sebebi olarak adlandırılmaktadır. Bu ayrımlar, boşanma davası açmak isteyen eşin dayanması gereken boşanma sebebini belirlemesini sağlar. Ayrıca, söz konusu ayrımlar, ispat ölçüsünün ve kimi zaman boşanma talebinde bulunan eşin, boşanma davası açma imkânına sahip olup olmadığının tespiti noktasında önem arz etmektedir.5 1 Turgut Akıntürk, Türk Medeni Hukuku, Yeni Medeni Kanun’a Uyarlanmış Aile Hukuku, Cilt 2, İstanbul 2003, s. 213. 2 Bahattin Aras, Boşanma Davalarında Yargılama Usulü ve Aile Mahkemeleri, 2. baskı, Adalet Yayınevi, Ankara 2011, s. 28. 3 Nurten Yetik, Boşanma Anlaşmalı Boşanma ve Mal Rejimleri, Bilge Yayınevi, Ankara 2005, s. 5. 4 Ebru Ceylan, Türk ve İsviçre hukukunda Boşanmanın Hukuki Sonuçları, Galatasaray Üniversitesi Yayınları, İstanbul 2006, s. 7. 5 Mustafa Dural/Tufan Öğüz/Mustafa Alper Gümüş; Türk Özel Hukuku Cilt III Aile Hukuku, 9. baskı, Filiz Kitabevi, İstanbul 2014, s. 103.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1