240 7Uk +XkXkXnda BRşanPa 6HEHSOHULnLn ønFHOHnPHVL İhtarın kendisinden beklenen sonucu yaratabilmesi için samimi olması da şarttır. Kötü niyetle (formalite icabı) yapılmış bir ihtara uymayan eş aleyhine boşanma davası açılamaz. İhtara uyarak ortak konuta dönen eşin kabul edilmemesi ise ihtarı geçersiz kılar. f. İhtarın Sonuçsuz Kalması Mahkeme aracılığıyla gönderilen ihtar sonuçsuz kalabilir. İhtarın üzerinden en az iki ay geçmesine rağmen uyarılan eş ortak konuta dönmeyebilir (TMK m. 164/2, c.3). Bu durumda ihtarı gönderen eş boşanma davası açma hakkına sahip olur. Sadece ihtarı karşılıksız bırakmak suretiyle boşanma davasının açılmasını engellemek için çocuklarını görmeye gelen ve kısa bir süre sonra ortak konuttan ayrılan eş de ihtar üzerine dönmüş sayılmaz. Böyle bir durumda da ihtarı gönderen eş terk nedeniyle boşanma davası açma hakkını elde etmiş olur. E. Akıl Hastalığı Sebebiyle Boşanma TMK m. 165 uyarınca; eşlerden biri akıl hastası olup da bu yüzden ortak hayat diğer eş için çekilmez hâle gelirse, hastalığın geçmesine olanak bulunmadığı resmî sağlık kurulu raporuyla tespit edilmek koşuluyla akıl hastası olan eşe karşı boşanma davası açılabilir. 1. Şartları a. Eşlerden Birinin Akıl Hastası Olması TMK m. 165 hükmünde hangi akıl hastalıklarının boşanma sebebi oluşturacağı açıklanmamıştır. Doktorlar tarafından akıl hastalığı olarak nitelendirilmek koşuluyla her seviyeden akıl hastalığı (paranoya, şizofreni, sara, histeri vb.), diğer eş bakımından ortak yaşamı da çekilmez hâle getiriyorsa doktrinde boşanma sebebi olarak kabul edilmektedir.39 39 Mehmet Erdem, Aile Hukuku, 1. baskı, Seçkin Yayıncılık, Ankara 2018, s. 119. Akıl hastalığı, kişilerde sıkıntı duygusu yaratan ve zihinsel işlevlerin önemli bir kısmında bozukluğa yol açan psikolojik veya psikofizik belirtiler bütünüdür. Akıl hastalıkları tıp bilimine göre, psikoz manyaklık, paranoya, şizofreni, organik reaksiyon tipleri, sara, histeri ve akli muvazenesizlik şeklinde gruplara ayrılabilecektir. Behçet Tahsin Kamay, Adlî Tıp 2. Cilt, 1. baskı, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Yayınları, Ankara 1951, s. 795.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1