27 TBB Dergisi 2022 (161) Mustafa ATALAN nışın aldatacak nitelikte olması gerektiği ifade edilmiştir. Dolandırıcılık suçu, Roma hukukunda, “furtum” suçu, yani, mala karşı işlenen bir haksız fiil kapsamında cezalandırılmaktaydı.8 Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçu ise, banka ve kart güvenliğini, en geniş anlamda ise, bilişim güvenliğini koruma amacıyla getiren bir düzenlemedir.9 Hileli hareketlerle haksız menfaat temin edilirken aynı zamanda, banka veya kartının kullanılması durumunda, suçtan zarar görenin kim olduğu, banka veya kredi kartının kullanılmasında, hilenin, suç vasfına nasıl bir etki gösterdiği, hilenin bulunduğu her durumda, dolandırıcılık suçunun oluşup oluşmayacağı, her iki suç tipi arasında bir içtima ilişkisinin bulunup bulunmadığı, genel norm veya özel norm bağlantısının, bu suçların analizinin yapılmasında nasıl uygulanacağı, bankanın ve bilişim sistemlerinin araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçları arasında bağlantı bulunup bulunmadığı, mülkiyet hakkının ve bilişim sistemlerine olan güvenin korunmasının, suçla korunan hukuki yarar açısından yarışıp yarışmayacağı, suç ve ceza politikasının belirlenmesi açısından, hangi hükümlerin uygulanması durumunda kanunun amacına hizmet edileceği hususlarının belirlenmesi için, suçları teknik olarak ayırmak, değerlendirmek ve karşılaştırmak gerekmektedir. 8 Türkan Rado, “Gaius’a Göre Klasik Roma Hukukunda Furtum Suçu”, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, İstanbul, 1952, C:18, S:1-2, s. 483-485.; Doğan Soyaslan, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 11. Baskı, Yetkin Yayınları, Ankara, 2016, s. 360-365. 9 Hasan Tahsin Gökcan/Mustafa Artuç, Yorumlu, Uygulamalı Türk Ceza Kanunu, 2. Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara, 2014, s. 200 vd.; Hakan A. Yavuz; “Yeni Türk Ceza Kanunu’nda Basit Dolandırıcılık Suçu”, Ceza Hukuku Dergisi, Seçkin Yayınları, Ekim 2006, S. 2, s. 343-375; Abdurrahman Yılmaz, “Türkiye’deki Dolandırıcılık Tipolojileri: Dolandırıcılık Olaylarının Kategorik Tasnifi ve Yapılış Şekilleri”, Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar E-Dergisi, 2015, s. 14.; Osman Yaşar, Hamide Zafer/Nur Centel; Kişilere Karşı İşlenen Suçlar, Beta Yayınları, İstanbul, 2011, C: I, s. 450 vd.; Yalvaç, s. 10 vd.; Veli Özer Özbek; Yeni Türk Ceza Kanunu’nun Anlamı, İzmir Şerhi, Seçkin Yayınevi, Ankara, 2008, C:2, s. 25 vd.; Sami Selçuk; Dolandırıcılık Suçunun Kimi Suçlardan Ayırımı ve Çeklerle İlgili Suçlar, Ankara, 1986, s. 71.; Erman Özek/Sahir Erman, Ceza Hukuku Özel BölümKamu Güvenine Karşı İşlenen Suçlar, İstanbul 1996, s. 223; Mehmet Emin Artuk/Ahmet Gökcen, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 19. Baskı, Adalet Yayınevi, Ankara, 2021, s. 500 vd.; Soyaslan, Ceza Hukuku Özel Hükümler, 13. Baskı, s. 400 vd.; Atalan, s. 200 vd.; Mesut Bilen, Türk Ceza Hukukunda Dolandırıcılık Suçu, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Hukuku Anabilim Dalı Doktora Tezi, Konya, 2012, s. 11.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTQ3OTE1